Producent może zakazać swoim dystrybutorom selektywnym niektórych form sprzedaży online

Dystrybucja selektywna może być doskonałym rozwiązaniem dla właścicieli produktów luksusowych, pozwalając im na kontrolę sposobu sprzedaży tych produktów na określonym terytorium.

Publikacja: 30.01.2018 16:56

Producent może zakazać swoim dystrybutorom selektywnym niektórych form sprzedaży online

Foto: Adobe Stock

Właściciel, który chce dystrybuować swoje produkty w określonej jurysdykcji, w systemie dystrybucji selektywnej jest uprawniony wskazać określone kryteria takiej dystrybucji, w szczególności może dokonać wyboru dystrybutora, który będzie miał prawo do odsprzedaży tych produktów oraz wskazania jak te produkty mają być sprzedawane. Dystrybucja selektywna pozwala także odmówić sprzedaży produktów podmiotom, którzy nie spełniają ich kryteriów. Dystrybucja selektywna musi być jednak zgodna z prawem konkurencji, zarówno krajowym jak i Unii Europejskiej.

W dniu 6 grudnia 2017 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE" ) wydał orzeczenie w sprawie C-230/16, Coty Germany udzielając odpowiedzi na pytanie czy reguły konkurencji Unii Europejskiej sprzeciwiają się zakazowi nałożonemu na autoryzowanego dystrybutora, w systemie dystrybucji selektywnej produktów luksusowych, który sprzedaje te produkty za pośrednictwem platformy internetowej należącej do podmiotu trzeciego. Art. 101 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: "TFUE")" ustanawia bowiem zakaz zawierania wszelkich porozumień oraz wszelkich praktyk które mogą wpływać na handel między Państwami Członkowskimi i których celem lub skutkiem jest zapobieżenie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji wewnątrz rynku wewnętrznego. Analogiczny zakaz został przewidziany w ustawach antymonopolowych różnych Państw Członkowskich, w tym również Polski. Co do zasady, absolutny zakaz sprzedaży produktów online nałożony na dystrybutorów przez producenta będzie niezgodny z prawem konkurencji.

Orzeczenie w sprawie C-230/16, Coty Germany jest kluczowe dla producentów prowadzących dystrybucje selektywną produktów luksusowych i prestiżowych oraz ich dystrybutorów w tym sensie, że producenci mają możliwość zakazania swoim dystrybutor niektórych form sprzedaży online. W myśl wyrażonego przez TSUE poglądu w sprawie C-230/16, Coty Germany producent produktów luksusowych i prestiżowych może zakazać swojemu autoryzowanemu dystrybutorowi, w systemie dystrybucji selektywnej produktów luksusowych, sprzedaży tych produktów za pośrednictwem platformy internetowej należącej do podmiotu trzeciego. Taki zakaz nie będzie bowiem zakazem absolutnym, a jedynie częściowym, i to takim, który może być uznany za konieczny dla zachowania integralności systemu dystrybucji selektywnej. System dystrybucji selektywnej, który dotyczy artykułów luksusowych i prestiżowych służy przede wszystkim zapewnieniu luksusowego wizerunku tych towarów i nie ogranicza konkurencji ze względu na cel.

 

Po pierwsze kluczowa jest otaczająca "aura luksusu". Nałożenie zakazu sprzedaży produktów luksusowych na platformach internetowych należących do podmiotów trzecich nie będzie jednak uznawane za absolutny zakaz sprzedaży online, a tym samym - za najpoważniejsze ograniczenie konkurencji. Decydujące znaczenie dla ustalenia, czy doszło do ograniczenia konkurencji, mają nie tyle właściwości produktów, ale okoliczność iż ograniczenie to jest konieczne dla prawidłowego funkcjonowania systemu dystrybucji selektywnej. W przypadku produktów luksusowych oraz prestiżowych celem systemu dystrybucji selektywnej jest ochrona wizerunku marki lub postrzeganie jakości produktów umownych. Systemy dystrybucji selektywnej - w zakresie, w jakim zmierzają do autoryzowania dystrybutorów pewnych produktów w oparciu o kryteria jakościowe wymagane ze względu na charakter tych produktów - sprzyjają i chronią rozwój wizerunku marki tzw. brand image. W tym sensie, zakaz sprzedaży produktów luksusowych na platformach internetowych należą cych do podmiotów trzecich powinien przede wszystkim mieć na celu zapewnienie "luksusowego wizerunku" towarów. W kontekście prawa do znaków towarowych TSUE podkreślił, że artykuły luksusowe i prestiżowe są określane nie tylko na podstawie ich cech materialnych, ale także na podstawie ich specyficznego postrzegania przez konsumentów, a w szczególności przez "aurę luksusu". W tym zakresie TSUE odwołał się do wcześniejszego orzeczenia w sprawie Copad (sprawa C-59/08). Skoro towary luksusowe stanowią towary wysokiej klasy, otaczająca je aura luksusu jest jedynym z zasadniczych elementów pozwalających konsumentom na odróżnienie ich od innych podobnych towarów (sprawa C-59/08, Copad). Po drugie, podmioty zajmujące się dalszą sprzedażą powinny być wybierane w oparciu o obiektywne kryteria o charakterze jakościowym, które określa się w sposób jednolity dla wszystkich i które stosowane są w sposób niedyskryminujący w stosunku do wszystkich potencjalnych podmiotów zajmujących się dalszą sprzedażą. Po trzecie, charak ter rozpatrywanego artykułu, w tym jego prestiżowy wizerunek, wymaga dystrybucji selektywnej w celu zapewnienia jego jakości i prawidłowego użytku. Po czwarte, ustalone kryteria nie wykraczają poza, to co jest konieczne. Należy podkreślić, że zasady te TSUE sformułował już we wcześniejszym orzecznictwie (sprawa C-439/09, Pierre Fabre Dermo - Cosmetique, sprawa C-26/76, Metro; sprawa 31/80, L'oreal; sprawa T-19/91; Vichy). W wyroku z dnia 23 kwietnia 2009 roku, Copad (sprawa C-59/08), Trybunał zrównał dystrybutora w ramach systemu dystrybucji selektywnej z licencjobiorcą i uznał, że oba te podmioty znajdują się w sytuacji, w której następuje wprowadzenie do obrotu przez osobę trzecią za zgodą właściciela znaku towarowego.

W konsekwencji zakaz porozumień antykonkurencyjnych nie powinien mieć zastosowania w przypadkach, w których środki podejmowane przez producenta/właściciela znaku towarowego wobec autoryzowanego dystrybutora stanowią jedynie wykonanie prawa pierwszego wprowadzenia do obrotu. W sprawie Coty Prestige Lancater Group (C-127/09) TSUE podkreślił, że wyłączny charakter prawa do znaków towarowych skutkuje tym, że każde użycie znaku towarowego bez zgody jego właściciela narusza prawo do znaków towarowych

Sieć dystrybucji selektywnej, która dotyczy artykułów luksusowych i prestiżowych oraz służy przede wszystkim zapewnieniu "luksusowego wizerunku" nie stanowi najpoważniejszego ograniczenia konkurencji ze względu na cel. Tym samym dopuszczalne będą pewne ograniczenia swobody sprzedaży produktów przez dystrybutora. Ich analiza powinna odbywać się indywidualnie dla konkretnego przypadku, z uwzględnieniem dorobku orzecznictwa, w tym również sprawy Coty.

Justyna Wilczyńska-Baraniak Adwokat, Counsel DLA Piper

Właściciel, który chce dystrybuować swoje produkty w określonej jurysdykcji, w systemie dystrybucji selektywnej jest uprawniony wskazać określone kryteria takiej dystrybucji, w szczególności może dokonać wyboru dystrybutora, który będzie miał prawo do odsprzedaży tych produktów oraz wskazania jak te produkty mają być sprzedawane. Dystrybucja selektywna pozwala także odmówić sprzedaży produktów podmiotom, którzy nie spełniają ich kryteriów. Dystrybucja selektywna musi być jednak zgodna z prawem konkurencji, zarówno krajowym jak i Unii Europejskiej.

Pozostało 91% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Prawo karne
Przeszukanie u posła Mejzy. Policja znalazła nieujawniony gabinet
Prawo dla Ciebie
Nowe prawo dla dronów: znikają loty "rekreacyjne i sportowe"
Edukacja i wychowanie
Afera w Collegium Humanum. Wykładowca: w Polsce nie ma drugiej takiej „drukarni”
Edukacja i wychowanie
Rozporządzenie o likwidacji zadań domowych niezgodne z Konstytucją?
Praca, Emerytury i renty
Są nowe tablice GUS o długości trwania życia. Emerytury będą niższe