W Unii Europejskiej kwestia przenoszenia własności przedsiębiorstw rodzinnych jest tematem istotnych dyskusji i sporów. Generalnie są one nakierowane na tworzenie wspólnych oraz lokalnych ram prawnych dla przedsiębiorczości rodzinnej. Podkreślane podczas dyskusji wartości towarzyszące sukcesji firm rodzinnych determinują kierunek zmian legislacyjnych wprowadzanych w ustawodawstwach państw UE.
Postulowane potrzeby regulacyjne w zakresie przedsiębiorczości rodzinnej stanowią wyzwania dla krajowych ustawodawstw w obszarze prawa spadkowego oraz podatkowego.
Jak to jest gdzie indziej
Jednym z przykładowych ustawodawstw dotyczących transferu biznesu jest Holandia, w której został wprowadzony tzw. pakiet sukcesyjny. Wyposaża on przedsiębiorców po ukończeniu określonego wieku w narzędzia wspomagające proces sukcesyjny. Innym przykładem jest Austria, gdzie funkcjonuje prawo, które przewiduje możliwość kontynuowania działalności firmy przez członka rodziny w przypadku śmierci dotychczasowego zarządzającego (podobnie jest we Francji i Luksemburgu). W niektórych państwach proces sukcesji wspierany jest przez instytuty oraz agencje rozwoju, które poprzez edukację polegającą na prowadzeniu seminariów, szkoleń i rozpowszechnianiu poradników podnoszą świadomość przedsiębiorców, udostępniając im wiedzę na temat rozwiązań prawnych, podatkowych, wsparcia psychologicznego a także kształcenia lidera w biznesie.
W niektórych przestrzeniach legislacyjnych funkcjonują przepisy umożliwiające ochronę majątku w drodze powołania fundacji prywatnych wyposażanych w majątek fundatora, którym często są całe grupy kapitałowe prowadzące działalność gospodarczą na dużą skalę. Majątek ten zarządzany jest przez określone osoby: albo z poziomu fundacji albo z poziomu spółek z grupy, gdzie podmiotem dominującym jest fundacja rodzinna.
Fundacja ta niezależnie od prowadzonej działalności gospodarczej pełni inne funkcje. Jedną z nich może być edukacja oraz zabezpieczanie beneficjentów w przypadkach określonych w dokumentach fundacyjnych. Funkcja zabezpieczenia interesów beneficjentów może wyposażać ich w środki niezbędne do pobierania nauki, leczenia, czy też prowadzenia określonych przedsięwzięć gospodarczych.