Jeżeli jest kilku dłużników albo kilku wierzycieli, a świadczenie jest podzielne, zarówno dług, jak i wierzytelność dzielą się na tyle niezależnych od siebie części, ilu jest dłużników albo wierzycieli. Części te są równe, jeżeli z okoliczności nie wynika nic innego (np. z umowy).
Czytaj także: Co to jest świadczenie podzielne i niepodzielne
Niewypłacalność jednego z dłużników spowoduje, że wierzyciel nie będzie mógł dochodzić spełnienia świadczenia w przypadającej na niego części, od pozostałych dłużników. Analogicznie, kiedy dłużnik zaspokoi tylko część wierzycieli, pozostali nie będą mogli żądać regresu od tych, którzy świadczenie otrzymali. Świadczenie jest podzielne, jeżeli może być spełnione częściowo bez istotnej zmiany przedmiotu lub wartości. Będzie to zatem świadczenie pieniężne oraz generalnie świadczenie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Świadczenie zaś oznaczone co do tożsamości (a więc zawierające jego cechy indywidualizujące) ma charakter niepodzielny. Istotne jest także, że dopuszczalne jest wyłączenie w umowie stron podzielności zobowiązania. Aby stwierdzić, że świadczenie jest niepodzielne, musi zachodzić sytuacja, że jego spełnienie w częściach doprowadzi do zmiany przedmiotu lub wartości i to w stopniu istotnym. Ocena zaś, czy taka sytuacja zaistniała zależy od okoliczności konkretnego przypadku.
Od jednego czy od kilku
Dłużnicy zobowiązani do świadczenia niepodzielnego są odpowiedzialni za spełnienie świadczenia jak dłużnicy solidarni. Odpowiednie stosowanie oznacza obowiązek uwzględnienia odmienności obu stosunków. Reguła więc z art. 366 § 1 kodeksu cywilnego, iż wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna jest ograniczona, ponieważ wierzyciel nie może żądać części świadczenia niepodzielnego.
W braku odmiennej umowy dłużnicy zobowiązani do świadczenia podzielnego są odpowiedzialni za jego spełnienie solidarnie, jeżeli wzajemne świadczenie wierzyciela jest niepodzielne. Umowa stron może więc określić zobowiązanie dłużników jako podzielne i upoważnić do odbioru świadczenia wzajemnego od wierzyciela tylko jednego z nich. W braku takiego kontraktu, dłużnicy będą odpowiadać solidarnie. Przedmiotowe rozwiązanie zabezpiecza interesy wierzyciela, który spełniając własne świadczenie z umowy wzajemnej, zyskuje ewentualność żądania całego świadczenia od wszystkich dłużników.
