Zamiar ustawienia hali namiotowej został zgłoszony prezydentowi Łodzi w lutym 2016 r. Prezydent miasta powiadomił, że nie wnosi sprzeciwu na ustawienie obiektu na 120 dni, tj. do 28 lipca 2016 r. Termin dawno minął, lecz namiot nadal stał. Od daty, w której powinien być rozebrany lub przeniesiony w inne miejsce do wystawienia tytułu wykonawczego, którym skierowano do egzekucji obowiązek usunięcia namiotu, upłynęło 596 dni, a łącznie hala była do tej pory była eksploatowana przez 716 dni. Sześciokrotnie wydłużony został więc okres, wskazany w zgłoszeniu.
Kolegium nie przekonane
Przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie przewidują możliwości wydania nakazu rozbiórki przez organy egzekucyjne. Obowiązek wykonania rozbiórki wynika bezpośrednio z art. 3 § 1 tej ustawy. Prezydent Łodzi skorzystał więc z innego środka egzekucyjnego, i nałożył na przedsiębiorcę 10 tys. zł grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku usunięcia tymczasowej hali. Podkreślił, że grzywna w celu przymuszenia powinna być na tyle wysoka, aby nieopłacalne stało się jej zapłacenie tylko dla odłożenia w czasie wykonania egzekwowanego obowiązku.
W zażaleniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi przedsiębiorca zwrócił uwagę, że jeszcze przed otrzymaniem postanowienia o nałożeniu grzywny, złożył wniosek o legalizację tymczasowej hali namiotowej. Wniosek ten jednak całkowicie pominięto, i błędnie ustalono, że zostały spełnione wszystkie przesłanki do nałożenia grzywny w celu przymuszenia. Wymierzono ją w maksymalnej wysokości, nie rozważając możliwości finansowych zobowiązanego i kondycji firmy — przekonywał.
Kolegium nie dało się jednak przekonać. Oceniło, że działania przedsiębiorcy mają charakter pozorny, mają na celu wyłącznie wydłużenie czasu funkcjonowania tymczasowej hali namiotowej. Grzywna w celu przymuszenia nie jest karą w znaczeniu sankcji karnoadministracyjnej, ale jako konsekwencja popełnienia deliktu karnego, jest środkiem egzekucyjnym w egzekucji świadczeń o charakterze niepieniężnym. Pełni rolę formy nacisku, która ma skłonić zobowiązanego do wykonania obowiązku, wynikającego z norm prawa materialnego - przypomniało Kolegium. Nie jest jednak instytucją prawa karnego, wobec czego nie może tu mieć zastosowania zasada miarkowania.
Nieuzasadnione zarzuty
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, przedsiębiorca ponownie wytknął pominięcie wniosku złożonego do urzędu miasta o legalizację tymczasowej hali namiotowej. Argumentował, że ponieważ sprawa jest w toku, powinno to spowodować zawieszenie postępowania.