W 1951 roku powstał Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, a trzynaście lata później Instytutu Warzywnictwa. Obie placówki połączono blisko sześć lat temu w Instytut Ogrodnictwa. – Nasza działalność obejmuje wszystkie praktyczne aspekty uprawy roślin sadowniczych, warzywniczych i ozdobnych, produkcji owoców, warzyw i grzybów jadalnych, włączając w to metody przechowywania i przetwarzania tych produktów, a także problemy pszczelnictwa i ocenę jakości produktów pszczelich – opowiada prof. Małgorzata Korbin, dyrektor Instytutu Ogrodnictwa.
Przez 65 lat sukcesów uzbierało się sporo. – We współpracy nauki z sadownikami, szkółkarzami i producentami warzyw Polska stała się liderem w produkcji wielu gatunków owoców, warzyw i grzybów jadalnych na rynkach europejskich i światowych – zauważa dyr. Korbin. Od początku działania hodowcy z Instytutu wytworzyli ponad 200 odmian roślin ogrodniczych, które były rejestrowane.
– To producenci, przemysł i konsumenci decydują o tym, czy odmiana utrzyma się na rynku przez czas krótki, czy też pozostanie na nim przez wiele lat, jak choćby wiecznie młoda odmiana jabłoni o nazwie Alwa czy maliny Polka i Polana – tłumaczy szefowa Instytutu Ogrodnictwa.
Z nowszych odmian jabłoni uznanie na rynku zyskały Ligol i Ligolina, a w przyszłości być może odmiana o roboczej nazwie Putinka, która obecnie jest w fazie testów, a może okazać się nadzieją dla naszych sadowników na wejście na rynek rosyjski. Natomiast odmiany porzeczki czarnej Gofert, Polares, Tihope właśnie zdobywają rynki amerykański i kanadyjski.
Obecnie Instytut koncentruje na opracowaniu nowych technologii uprawy roślin, w tym na uprawach bezglebowych, a dla koneserów – uprawach ekologicznych, opracowywaniu metod przechowywania produktów ogrodniczych i metod ich przetwarzania przy możliwie najmniejszej utracie wartości odżywczych oraz na bezpieczeństwie żywności. Dla naukowców ze Skierniewic ważna jest wciąż hodowla nowych odmian, która obecnie jest wspierana przez metody bezpiecznej biologii molekularnej i biotechnologii.
