Ochronkę dla dzieci żydowskich założono w drugiej połowie XIX wieku. Była ona dotowana przez magistrat miasta Lublina i gminę żydowską.
24 marca 1942 roku, w trakcie akcji likwidacyjnej lubelskiego getta na Podzamczu, Niemcy wywieźli z niej samochodami ponad 100 dzieci wraz z ich trzema opiekunkami. Według zachowanych przekazów pracownice Ochronki – Anna Taubenfeld, Chana Kuperberg i Rechtman – nie chciały opuścić dzieci i dobrowolnie zdecydowały się na śmierć. Wszyscy zostali rozstrzelani na terenie dawnej kopalni piasku.
Ochronka to jedno z wielu miejsc, które zostały opisane w tworzonej przez Ośrodek Brama Grodzka – Teatr NN symbolicznej Księdze Zagłady. Została utworzona na pamiątkę 75. rocznicy przeprowadzenia akcji „Reinhardt", czyli trwającej od marca 1942 do listopada 1943 r. operacji zagłady społeczności żydowskiej z terenów Generalnej Guberni. Zgładzono wtedy 2 mln Żydów. Początek akcji nastąpił w Lublinie w nocy z 16 na 17 marca 1942 r., do obozu w Bełżcu wyjechał pierwszy transport Żydów z likwidowanego getta.
Księga Zagłady składa się z kart z informacjami o zagładzie kolejnych społeczności żydowskich. Jej tworzenie potrwa 20 miesięcy. Karty uzupełniane są nazwami likwidowanych gett, a także miejsc zbrodni. Księdze Zagłady towarzyszy rodzaj archiwum, z informacjami o historii społeczności oraz relacje ocalonych. Całość zaś stanowi element instalacji umieszczonej w siedzibie Ośrodka w Bramie Grodzkiej.
16 marca został otwarty także Szlak Pamięci związany z zagładą lubelskich Żydów. Projekt ma się zakończyć 4 listopada 2018 r. Wtedy będzie zaprezentowany portal Akcja Reinhardt. Następnie zostanie otwarta instalacja artystyczna „Martwy las", upamiętniająca społeczności żydowskie zgładzone w czasie akcji.
