– Szpitale mogą z nich skorzystać albo nie. Nam zależy jednak na tym, by podpowiedzieć dobre praktyki – mówi Radosław Brzóska, doradca wojewody lubelskiego. I dodaje, że opracowanie rekomendacji zostało przygotowane po sygnałach, które docierały do wojewody, a dotyczyły złego traktowania roniących kobiet w szpitalach.
Teoretycznie do takich sytuacji nie powinno dochodzić, bo jest rozporządzenie ministra zdrowia z listopada 2015 roku w sprawie standardów postępowania medycznego przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych w dziedzinie położnictwa i ginekologii z zakresu okołoporodowej opieki położniczo-ginekologicznej, sprawowanej nad kobietą w okresie ciąży, porodu, połogu, w przypadkach występowania określonych powikłań oraz opieki nad kobietą w sytuacji niepowodzeń położniczych.
Przewiduje ono m.in. specjalne traktowanie kobiet, u których dochodzi do niepowodzeń położniczych. Zgodnie z zawartymi w nich wytycznymi pacjentki, której dziecko zmarło, nie można położyć na sali z matkami, które mają przy sobie zdrowe dzieci ani z kobietami ciężarnymi. Każda kobieta po takim porodzie powinna dostać pomoc psychologa, a na personel szpitala nałożono obowiązek traktowania jej z szacunkiem.
Przygotowane dla lubelskich szpitali rekomendacje składają się z kilku części. Zawierają informacje o tym, jak zapewnić szacunek matce, jakie powinno się zapewnić warunki pożegnania, jak zabezpieczyć tkanki i materiał biologiczny, by ustalić płeć dziecka, jak pomóc przejść zrozpaczonej kobiecie przez kolejne etapy żałoby oraz skierować ją do psychologa i grup wsparcia. W ramach rekomendacji powstała też ankieta, którą wypełnia personel medyczny, a dotyczy tego, w jaki sposób kobieta podchodzi do poronienia.
Zaczyna się ona od pytania: „Czy chciałaby Pani porozmawiać na temat tego, co się wydarzyło?". Jeśli kobieta się zgodzi, zostanie zapytana m.in. o to, czy chce porozmawiać z psychologiem, osobą bliską lub duchowną. Czy chce porozmawiać na temat dziecka, możliwości pożegnania się z nim. Czy chce go zobaczyć oraz pochować. Wypełniona ankieta ma być przechowywana w dokumentach medycznych pacjentki.
