Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 12 stycznia 2017 r., II UK 543/15.
Wyrokiem z 28 maja 2014 r. sąd okręgowy zmienił decyzję ZUS z 26 czerwca 2013 r. w ten sposób, że nakazał organowi rentowemu wydanie zaświadczenia A1 za okres 7 sierpnia 2012 r. do 31 sierpnia 2012 r. dla zainteresowanego R.A. Zaświadczenie to potwierdza, że w okresie pracy za granicą właściwe jest ustawodawstwo polskie, a więc składki powinny być opłacane w Polsce. Wnioskodawca P. Sp. z o.o., posiadający siedzibę w Polsce, jest agencją pracy tymczasowej, współpracuje z przedsiębiorcami we Francji, Niemczech i w Polsce, delegując im określoną liczbę pracowników. Administracja wnioskodawcy, a także kadry, księgowość i marketing oraz proces rekrutacyjny prowadzone są w Polsce. Umowy o pracę podlegają polskiemu prawu. W dniach 6 sierpnia 2012 r. i 10 sierpnia 2012 r. zainteresowany R. A. zawarł z wnioskodawcą umowę o pracę na czas określony od 7 sierpnia 2012 r. do 31 sierpnia 2012 r. W ramach umowy o pracę zainteresowany pracował na pełny etat jako hydraulik na rzecz i pod kierownictwem firmy W. Gmbh - pracodawcy użytkownika na terenie Niemiec. Zainteresowany w okresie od 1 czerwca 2012 r. do 31 sierpnia 2012 r. podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu zawartej umowy zlecenia z P. Sp. z o.o.
Płatnik we wniosku o poświadczenie formularza A1 wskazał, że z tytułu działalności prowadzonej w Polsce uzyskał obroty na poziomie 18 proc. Z przeprowadzonego przez ZUS postępowania wynikało, że płatnik na dzień delegowania zainteresowanego osiągnął średnie obroty z okresu 12 miesięcy prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na poziomie 9,4 proc..
Sąd pierwszej instancji uznał, że wymóg, aby wysyłające przedsiębiorstwo zazwyczaj prowadziło na terenie kraju delegującego swoją znaczną część działalności należy weryfikować z uwzględnieniem szeregu czynników np., gdzie znajduje się siedziba przedsiębiorstwa, kadra kierownicza biura i administracja, jaki jest charakter danego przedsiębiorstwa. W ocenie sądu pierwszej instancji wnioskodawca prowadzi znaczącą działalność w kraju.
Organ rentowy wniósł apelację. Po jej rozpoznaniu sąd apelacyjny wyrokiem z 26 lutego 2015 r. zmienił wyrok sądu okręgowego i odwołanie oddalił. Sąd apelacyjny przyjął, że decydujące znaczenie przy ustaleniu, czy oddelegowany do pracy za granicą pracownik podlegał ustawodawstwu polskiemu z tytułu ubezpieczeń społecznych ma generowanie co najmniej 25 proc. obrotu w miejscu, gdzie znajduje się siedziba przedsiębiorstwa delegującego.
