Stan faktyczny
Były pracownik złożył wniosek o emeryturę wskazując, że zgodnie z załączonym świadectwem pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach przez ponad 15 lat. ZUS odmówił mu jednak prawa do emerytury. Kwestionując prawdziwość tego świadectwa uznał, że stanowisko ślusarza, na którym pracował wnioskodawca, nie zostało wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W konsekwencji pracownik nie wykazał jakiegokolwiek okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach.
Mimo złożonego przez wnioskodawcę odwołania, decyzja ZUS została utrzymana w mocy prawomocnym wyrokiem sądu okręgowego.
Po pewnym czasie wnioskodawca złożył nowy wniosek emerytalny, załączając do niego nowe świadectwo pracy dotyczące tożsamego okresu zatrudnienia co poprzednie, różniące się jednak opisem i nazwą zajmowanego stanowiska (spawacz-szlifierz). Jednak ZUS ponownie odmówił mu prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach z uwagi na to, że nie udokumentował wymaganego 15-letniego okresu tej pracy. Wnioskodawca złożył odwołanie do sądu.
Orzeczenia sądów
Sąd I instancji oddalił odwołanie uznając, że nowy dowód w postaci świadectwa pracy w szczególnych warunkach nie miał wpływu na prawo do emerytury. Wnioskodawca już wcześniej dysponował bowiem świadectwem pracy w szczególnych warunkach wystawionym mu przez tego samego pracodawcę. Jednak na skutek zbadania we wcześniejszym postępowaniu sądowym rzeczywistego charakteru pracy wnioskodawcy, sąd ustalił, że w spornym okresie nie pracował on stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych, gdyż prace spawalnicze zajmowały mu ok. 70 proc. dnia roboczego, a w pozostałym czasie nie wykonywał czynności przy spawaniu. Sąd I instancji stwierdził, że jest związany tymi ustaleniami wydanego wcześniej w sprawie prawomocnego wyroku, co oznacza niedopuszczalność czynienia odmiennych ustaleń co do charakteru pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w spornych okresach.
Sąd II instancji podzielił stanowisko sądu I instancji. Uznał, że wnioskodawca nie wykazał za pomocą nowych dowodów, aby faktycznie pracował w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez co najmniej 15 lat.