Od 1 stycznia 2016 r. obowiązuje nowe świadczenie związane z macierzyństwem i rodzicielstwem. Adresowane jest zarówno do rodziców, którzy z powodu braku zatrudnienia nie mogą skorzystać z urlopów rodzicielskich, jak i do osób ubezpieczonych, których zasiłek macierzyński byłby niższy od świadczenia rodzicielskiego.
1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2015 r., poz. 1217). Nowelizuje ona m.in. ustawę z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 159 ze zm., dalej: ustawa zasiłkowa).
Na jej podstawie z nowego świadczenia rodzinnego, tzw. rodzicielskiego mogą skorzystać rodzice, którym urodziło się dziecko lub którzy przysposobili lub objęli opieką dziecko do ukończenia siódmego roku życia, a u dziecka, wobec którego zdecydowano o odroczeniu obowiązku szkolnego, do ukończenia przez nie dziesiątego roku życia.
Kto skorzysta
Świadczenie rodzicielskie należy się osobie, która nie ma uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, a więc nie ma uprawnień do zasiłku macierzyńskiego. To też wsparcie dla osób bezrobotnych bez względu na to, czy są zarejestrowane w urzędzie pracy czy nie, studentów, rolników oraz pracujących na umowach o dzieło. Co miesiąc przez rok po urodzeniu dziecka dostaną po 1000 zł nowego świadczenia rodzicielskiego, które nie jest objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Z wnioskami w tej sprawie zainteresowani występują do gminnych organów, realizujących ustawę o świadczeniach rodzinnych. Chodzi o wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. W praktyce świadczenia rodzinne w gminach najczęściej wypłacają ośrodki pomocy społecznej, urzędy miast/gmin.
