Dyrektywa Rady (UE) 2016/1065 z 27 czerwca 2016 r. zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary i usługi, zwana dyrektywą voucherową, która weszła w życie 8 lipca 2016 r., rozróżnia tzw. bony jednego przeznaczenia oraz różnego przeznaczenia. Bonem jednego przeznaczenia jest bon, w którym miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług oraz kwota VAT należnego jest znana w chwili emisji. Bonem różnego przeznaczenia jest zaś bon inny niż ten jednego przeznaczenia. Oznacza to, że bon uprawniający do zakupów w sieci sklepów lub w sieci punktów usługowych nie będzie bonem jednego przeznaczenia.
W praktyce instytucja bonu jednego przeznaczenia, a zatem opodatkowanie przekazania bonu, będzie miała zastosowanie tylko do podmiotów posiadających jedną placówkę handlową lub usługową.
Transfer bonu jednego przeznaczenia dokonywany przez podatnika działającego we własnym imieniu będzie uznawany za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy. Wówczas faktyczne przekazanie towaru lub świadczenie usługi nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu.
Jeżeli podatnik dokona transferu bonu jednego przeznaczenia w imieniu innego podatnika, to transfer ten również będzie dostawą towarów lub świadczeniem usług, lecz dokonanym przez podatnika, w imieniu którego działał podmiot przekazujący bony.
Transfer bonu różnego przeznaczenia przez podatnika działającego we własnym imieniu nie będzie natomiast stanowić czynności opodatkowanej, gdyż będzie nią dopiero faktyczne dokonanie dostawy lub świadczenie usługi. Jeżeli bon różnego przeznaczenia będzie przekazywany przez inny podmiot działający w imieniu podatnika, to nie można wykluczyć, że przekazanie zostanie uznane za usługę dystrybucji lub promocji i będzie podlegać VAT. Państwa członkowskie mają czas na implementację dyrektywy do końca 2018 r.
