Spór w sprawie dotyczył odmowy wydania interpretacji. Chodziło o VAT. Spółka we wniosku chciała zapytać o mechanizm odwrotnego obciążenia w związku z wykonywaniem prac budowlanych. Wyjaśniła, że wygrała przetarg nieograniczony na prace związane ze sztucznym zasileniem brzegu i w związku z tym zawarła umowę z konsorcjum.
Firma wskazała, że ona i podwykonawcy są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Zapytała czy przy realizacji umowy pomiędzy nią a reprezentowanymi przez podwykonawcę firmami wystąpi mechanizm tzw. odwróconego opodatkowania z tytułu wykonywania robót budowlanych.
Odpowiedzi jednak się nie doczekała. Fiskus pozostawił jej wniosek bez rozpoznania, bo w jego ocenie nie spełniał wymogów formalnych. Podkreślił, że wzywał spółkę do uzupełnienia wniosku o klasyfikację statystyczną dla świadczonych usług, w tym zleconych podwykonawcy. Spółka nie odpowiedziała na to wezwanie, bo uważała, że wszystko co konieczne znalazło się we wniosku.
Jej stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Uwzględniając skargę spółki przypomniał, ze obowiązkiem występującego z wnioskiem o udzielenie indywidualnej jest przedstawienie takiego opisu stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego, który pozwala na ustalenie wszystkich okoliczności istotnych z punktu widzenia norm materialnego prawa podatkowego stanowiących jej przedmiot. Takich, które umożliwiają ich zastosowanie do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. W ocenie sądu wezwanie do uzupełnienia opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego nie może stanowić substytutu postępowania dowodowego realizującego zasadę prawdy materialnej. Jeśli tylko opis stanu faktycznego (lub zdarzenia przyszłego) pozwala na ocenę prawidłowości stanowiska pytającego, w kontekście normy prawa, która będzie stanowiła podstawę owej oceny, organ podatkowy nie powinien wzywać do uzupełniania braków wniosku. Wzywając wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji organ powinien wykazać związek pomiędzy stawianymi w wezwaniu pytaniami a określonymi przepisami prawa materialnego.
Zdaniem WSA to do kompetencji organów podatkowych należy ustalenie odpowiedniego przedmiotu opodatkowania, stawki podatkowej czy zwolnienia - uzależnionych od zaklasyfikowania określonej usługi lub towaru według systematyki tych klasyfikacji. Oznacza to, że wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa podlegają także procesowi wykładni.
