Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 24 stycznia 2017 r. (I SA/Wr 1073/16).
Stan faktyczny
Podatnik wraz inną osobą zamierza założyć spółkę jawną. Oboje otrzymali do majątku osobistego w darowiźnie od rodziców prawo do znaku słowno-graficznego. Znak zostanie wyceniony według wartości rynkowej na dzień darowizny i należy do jego majątku prywatnego, z którego nie czerpał dotychczas korzyści. Podatnik planuje wnieść prawo do znaku aportem do spółki jawnej. Znak będzie wykorzystywany przez spółkę do działalności, w szczególności będzie przedmiotem umowy licencyjnej z firmami. Wspólnicy spółki jawnej będą posiadać udziały w równych częściach, po połowie. Podatnik zaznaczył, że nie jest podatnikiem VAT. Jego wątpliwości dotyczyły tego, czy wniesienie do spółki jawnej, z majątku osobistego, wkładu niepieniężnego w postaci posiadanego udziału w prawie ochronnym na znak towarowy podlega VAT. Sam uważał, że taka czynność nie podlega opodatkowaniu.
Fiskus nie zgodził się z tym stwierdzeniem. Zauważył, że wniesienie aportu – w zależności od jego przedmiotu – może spełniać przesłanki uznania go za dostawę towarów lub za świadczenie usług. Urzędnicy podkreślali, że znak towarowy mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a wniesienie aportu jest czynnością podlegającą opodatkowaniu jako świadczenie usług. Ponadto, czynność ta ma charakter odpłatny, gdyż wnoszący aport uzyskuje w zamian korzyść w postaci określonych praw związanych z uczestnictwem w spółce, a zwłaszcza prawo do udziału w zysku.
W ocenie fiskusa, aby czynność wniesienia aportu podlegała opodatkowaniu, musi być przeprowadzona przez podatnika VAT, tj. podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą i działający w takim charakterze w odniesieniu do tej transakcji. Przy czym działalność gospodarcza wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych. Według organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z jego posiadania wykluczają jego wykorzystywanie na cele osobiste. Niemożliwe jest więc skuteczne realizowanie wynikających z niego praw w sferze życia prywatnego, w oderwaniu od działalności gospodarczej.
Zdaniem fiskusa, choć możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, to jednak kiedy dochodzi do realizacji tych uprawnień, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty. Nie ma znaczenia, że wnioskodawca nie czerpał korzyści majątkowych ze znaku towarowego i nie jest podatnikiem VAT. Organ uznał wniesienie aportem do spółki jawnej, z majątku osobistego, udziału w prawie ochronnym na znak towarowy, otrzymanego uprzednio w darowiźnie, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.
