Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 11 grudnia 2015 r. (I SA/Po 1417/15).
Sprawa dotyczyła sposobu rozliczania VAT przez instytucję artystyczną, jaką jest orkiestra. We wniosku o interpretację wskazała ona, że jest osobą prawną, instytucją artystyczną w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Powstała na mocy umowy o utworzeniu instytucji kultury zawartej pomiędzy województwem a radiem, w którego strukturze wcześniej się znajdowała.
W ramach swej działalności orkiestra prowadzi działalność kulturalną, świadcząc usługi na podstawie umowy z radiem. Zapytała, czy świadczona przez nią usługa udzielenia radiu wyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji jest usługą kulturalną zwolnioną VAT. Chodziło m.in. o licencje na korzystanie i rozporządzenie w całości lub części autorskimi prawami majątkowymi reżyserów oraz o prawa do rozpowszechniania imienia i nazwiska, wizerunku, podobizny artystów wykonawców wykorzystanych, a następnie utrwalonych w trakcie koncertu lub nagrania studyjnego, w nieograniczonej liczbie nadań i wielkości nakładów na określonych polach eksploatacji.
Orkiestra uważała, że ma prawo do zwolnienia, ale fiskus tego nie potwierdził. W jego ocenie w sprawie nie ma zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Chociaż wnioskodawczyni jest podmiotem wskazanym w tym przepisie, tj. wpisanym do rejestru instytucji kultury, to jednak usługi, które zamierza świadczyć, jako związane z produkcją filmów i nagrań na różnych nośnikach, są wyłączone ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.
Orkiestra zaskarżyła interpretację, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu przyznał jej rację. W jego ocenie stanowisko organu jest błędne.
