Zarządzanie instrumentami finansowymi bez preferencji w VAT

Otrzymane przez bank wynagrodzenie z tytułu przechowywania aktywów funduszy w postaci zdematerializowanych papierów wartościowych na rachunkach papierów wartościowych, prowadzonych w ramach działalności powierniczej banku, jak również z tytułu obowiązków depozytariusza wynikających z ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, nie jest objęte zwolnieniem z VAT.

Publikacja: 08.01.2018 04:40

Zarządzanie instrumentami finansowymi bez preferencji w VAT

Foto: Fotolia

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 października 2017 r. (I FSK 1911/15).

Skarżący prowadzi działalność gospodarczą (bank), w ramach której zawiera umowy z funduszami inwestycyjnymi, otwiera i prowadzi rachunki papierów wartościowych. Wnioskodawca rozlicza transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych i uczestniczy w realizacji dyspozycji funduszy dotyczących obrotu papierami wartościowymi. Pozostałe czynności wykonywane przez skarżącego to obowiązki wynikające z ustawy z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 870 ze zm., dalej u.o.f.f.e.). Na tym tle powstała wątpliwość, czy usługi świadczone przez niego korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT. Zdaniem skarżącego, wszystkie wykonywane przez niego usługi korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie odpowiednich przepisów.

W interpretacji indywidualnej z 10 grudnia 2014 r. organ stwierdził, że usługi dotyczące otwierania i prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych funduszy, na których takie papiery są przechowywane w formie zapisów elektronicznych oraz przeprowadzanie rozliczeń transakcji na aktywach funduszy nie mieszczą się w dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. Zwolnieniem z VAT nie są objęte usługi przechowywania instrumentów finansowych i zarządzania nimi.

Bank wniósł skargę do WSA, który w wyroku z 6 listopada 2015 r. (I SA/Wr 842/15) ją oddalił powołując się na wyrok TSUE w sprawie C-169/04. Uznał, że powołanie się wnioskodawcy na elementarny charakter usług dla działalności depozytariusza było bezzasadne. Zwolnienia odnoszą się bowiem do określonych czynności i jedynie uznanie ich zaistnienia może uzasadniać ich zastosowanie.

Skargę na ten wyrok złożyły obydwie strony. NSA uchylił zaskarżony wyrok w całości i oddalił skargę banku. NSA wyraźnie i jednoznacznie stwierdził, że otrzymane przez bank wynagrodzenie z tytułu przechowania aktywów funduszy w postaci zdematerializowanych papierów wartościowych na rachunkach papierów wartościowych, prowadzonych w ramach działalności powierniczej banku nie jest objęte zwolnieniami z VAT. NSA uznał stanowisko organu za prawidłowe w części dotyczącej wykładni przepisów dotyczących zdematerializowanych jednostek.

- Kinga Duszyk, współpracowniczka zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte

Komentarz eksperta

Paweł Krzeski, konsultant w warszawskim biurze Deloitte Doradztwo Podatkowe Tokarski i Wspólnicy sp.k.

Analizowany wyrok NSA dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia z VAT do wynagrodzenia otrzymywanego przez podatnika z tytułu czynności wykonywanych na rzecz funduszy, w tym m.in. przechowywania aktywów funduszy w postaci zdematerializowanych papierów wartościowych na rachunkach papierów wartościowych, jak również z tytułu wykonywania obowiązków depozytariusza wynikających z u.o.f.f.e.

Przedmiotem analizy w komentowanym wyroku były przepisy art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT, zgodnie z którymi zwalnia się od podatku odpowiednio m.in. usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych i prowadzenia rachunków pieniężnych oraz usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi.

Zwolnienia te mają charakter przedmiotowy, przez co wyłączają spod opodatkowania VAT ściśle określone czynności. Jednocześnie, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wszystkie zwolnienia z opodatkowania VAT należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ stanowią odstępstwo od ogólnej zasady powszechności opodatkowania VAT (np. w wyrok TSUE z 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-407/07).

Analizowane przepisy były już przedmiotem rozstrzygnięcia przed NSA. W wyroku z 20 kwietnia 2016 r. (I FSK 2027/14) sąd, podobnie jak w komentowanym wyroku, odmówił bankowi prawa do zastosowania zwolnienia z VAT do otrzymywanego wynagrodzenia, zarówno z tytułu przechowywania papierów wartościowych, jak i pełnienia funkcji depozytariusza.

Z tez zaprezentowanych przez NSA warto wspomnieć tę dotyczącą wynagrodzenia z tytułu przechowywania zdematerializowanych papierów wartościowych, zgodnie z którą wynagrodzenie to nie powinno podlegać zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, ponieważ przepis ten wprost wyłącza możliwość jego zastosowania do czynności przechowywania instrumentów finansowych.

Jednocześnie, odwołanie się przez podatnika, w powyższym kontekście, do przepisów kodeksu cywilnego i definicji pojęcia „przechowywania" (zgodnie z art. 835 k.c., umowie przechowania podlegają jedynie rzeczy ruchome, materialne, a nie np. zdematerializowane papiery wartościowe), przy braku definicji tego pojęcia w ustawie o VAT, należy ocenić za nieuprawnione w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE. Przykładowo Trybunał w orzeczeniu z 4 maja 2006 r., w sprawie C-169/04, odwołując się do utrwalonej linii orzeczniczej, wskazał, że zwolnienia z art. 13 ówcześnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady harmonizującej VAT, stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny być definiowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT.

W kwestii wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pełnienia funkcji depozytariusza, NSA odmówił prawa do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Zdaniem sądu, czynności wykonywane przez bank działający jako depozytariusz mają charakter techniczno-materialny i chociaż ich obowiązek wynika z ustawy, to fakt ten nie powoduje, że spełniają one jakąkolwiek funkcję odnośnie do transakcji finansowych wymienionych w pkt. 40. Przede wszystkim nie zmieniają, chociażby potencjalnie, sytuacji prawnej i finansowej pomiędzy stronami, co w świetle orzecznictwa Trybunału (np. wyrok z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00) jest kluczowe do uznania danej czynności za zwolnioną od podatku transakcję finansową.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 października 2017 r. (I FSK 1911/15).

Skarżący prowadzi działalność gospodarczą (bank), w ramach której zawiera umowy z funduszami inwestycyjnymi, otwiera i prowadzi rachunki papierów wartościowych. Wnioskodawca rozlicza transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych i uczestniczy w realizacji dyspozycji funduszy dotyczących obrotu papierami wartościowymi. Pozostałe czynności wykonywane przez skarżącego to obowiązki wynikające z ustawy z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 870 ze zm., dalej u.o.f.f.e.). Na tym tle powstała wątpliwość, czy usługi świadczone przez niego korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT. Zdaniem skarżącego, wszystkie wykonywane przez niego usługi korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie odpowiednich przepisów.

Pozostało 85% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona
Zawody prawnicze
Korneluk uchyla polecenie Święczkowskiego ws. owoców zatrutego drzewa
Konsumenci
UOKiK ukarał dwie znane polskie firmy odzieżowe. "Wełna jedynie na etykiecie"
Zdrowie
Mec. Daniłowicz: Zły stan zdrowia myśliwych nie jest przyczyną wypadków na polowaniach
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Rośnie lawina skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego