Tak wynika z dzisiejszego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-554/14 w sprawie Atanas Ognyanov przeciwko Sofiyska gradska prokuratura. Orzeczenie precyzuje stosowanie zasady uznawania przy przekazywaniu pomiędzy dwoma państwami członkowskimi UE osoby skazanej na karę pozbawienia wolności. Zasada ta została uregulowana w Decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z 27 listopada 2008 r.
Obywatel Bułgarii Atanas Ognyanov w listopadzie 2012 r. został skazany w Danii na karę 15 lat pozbawienia wolności za kwalifikowaną postać kradzieży i zabójstwo. W areszcie tymczasowym przebywał od 10 stycznia do 28 listopada 2012 r., czyli do dnia uprawomocnienia się wyroku. Potem, od 28 listopada 2012 r. do 1 października 2013 r. odbył w Danii część wymierzonej mu kary. Od 23 stycznia 2012 r. do 30 września 2013 r. pracował. 1 października 2013 r. A. Ognyanov został przekazany do zakładu karnego w Bułgarii.
Decyzja ramowa ustanawia ogólną zasadę, zgodnie z którą wykonanie kary podlega prawu wykonującego państwa członkowskiego (w tym przypadku była to Bułgaria). Organy tego państwa są zatem właściwe w sprawach dotyczących procedury wykonania kary i określenia odnoszących się do niej środków, w tym podstaw przedterminowego lub warunkowego zwolnienia. Poza tym właściwy organ w wykonującym państwie członkowskim powinien zaliczyć pełny okres pozbawienia wolności już odbyty w innym państwie członkowskim („wydającym państwie członkowskim", tu - w Danii).
Zgodnie z prawem bułgarskim skazanemu zalicza się na poczet obniżenia okresu kary wykonaną pracę poprzez zrównanie dwóch dni roboczych z trzema dniami pozbawienia wolności. Zgodnie z wyrokiem bułgarskiego najwyższego trybunału kasacyjnego, zaliczenie pracy stosuje się także wtedy, gdy skazany pracował w czasie pozbawienia wolności w innym niż Bułgaria państwie członkowskim, przed przekazaniem do Bułgarii w celu odbycia reszty kary. Jednak przekazując Bułgarii Ognyanova, organy duńskie wskazały wyraźnie, że duńskie prawo nie zezwala na obniżenie kary pozbawienia wolności w następstwie pracy wykonanej w trakcie pozbawienia wolności.
W tej sytuacji rozpatrujący sprawę Ognyanova sąd miejski w Sofii zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy bułgarski przepis zezwalający na zaliczenie pracy na poczet odbytej w Danii kary, jest zgodny z prawem Unii.