Wimbledon: Kevin Anderson tenisowym człowiekiem z żelaza

John Isner i Kevin Anderson grali pierwszy półfinał przez 6 godzin i 35 minut. Wygrał tenisista z RPA, ostatni set 26:24. To był drugi z najdłuższych meczów w historii tenisa

Publikacja: 13.07.2018 21:08

Wimbledon: Kevin Anderson tenisowym człowiekiem z żelaza

Foto: AFP

Wimbledon kocha rekordowo długie mecze, takie mecze kochają Wimbledon. Wprawdzie do rekordu absolutnego Johna Isnera i Nicolasa Mahuta z czerwca 2010 roku (11 godzin i 5 minut – rozłożone na trzy dni) z kortu nr 18 trochę zabrakło, ale atmosfera na korcie centralnym przypomniała tamte niezwykłe chwile.

Można było zakładać taki scenariusz – jeden i drugi tenisista serwują doskonale, średnia wzrostu 2,06 m (Isner ok. 2,09, Anderson 2,03. W turnieju szło im świetnie, jeden pokonał w ćwierćfinale Rogera Federera, drugi Milosa Raonica, na pewno dojrzeli, by porywać się na takie wyczyny.

Nie ma sensu opisywać seta po secie. Styl był oczywisty: serwis i reszta, często wolej, od czego publicznośc już trochę przez dekadę odwykła. Kluczowych chwil było tylko kilka – nieliczne przełamania serwisowe, miniprzewagi w tie-breakach, też rozstrzyganych na ostrzu noża. Do kronik może przejść tylko to, że nieco wcześniej objawy zmęczenia w piątym secie zaczął zdradzać Amerykanin.

Przy stanie 24:24 i podaniu Isnera, po raz pierwszy na tablicy pojawił się wynik 40-0 dla jego rywala. Anderson nie stracił szansy, druga piłka setowa była jak wyrok. Potem jeszcze dwie minuty pracy z własnym serwisem i można było podsumowywać,. Na radość zwycięzca nie miał wiele sił.

Oficjalny czas: 6 godzin, 35 minut. 298 punktów dla zwycięzcy, 271 dla pokonanego. Asy serwisowe w sumie 102: 49 do 53 – lepszy Isner. Kevin Anderson zagra drugi raz w życiu w finale Wiekiego Szlema, pierwszy w Wimbledonie. Ma 32 lata i chyba najlepszy czas kariery.

Novak Djoković i Rafael Nadal czekali długo na rozpoczęcie drugiego półfinału, ale nie było mowy o przekładaniu meczu. Organizatorzy przezornie zasunęli dach nad kortem centralnym i włączyli światła. Wimbledon przy świetle elektrycznym też już ma tradycję.

> Mężczyźni – 1/2 finału: K. Anderson (RPA, 8) – J. Isner (USA, 9) 7:6 (8-6), 6:7 (5-7), 6:7 (9-11), 6:4, 26:24.

Wimbledon kocha rekordowo długie mecze, takie mecze kochają Wimbledon. Wprawdzie do rekordu absolutnego Johna Isnera i Nicolasa Mahuta z czerwca 2010 roku (11 godzin i 5 minut – rozłożone na trzy dni) z kortu nr 18 trochę zabrakło, ale atmosfera na korcie centralnym przypomniała tamte niezwykłe chwile.

Można było zakładać taki scenariusz – jeden i drugi tenisista serwują doskonale, średnia wzrostu 2,06 m (Isner ok. 2,09, Anderson 2,03. W turnieju szło im świetnie, jeden pokonał w ćwierćfinale Rogera Federera, drugi Milosa Raonica, na pewno dojrzeli, by porywać się na takie wyczyny.

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Tenis
Tenis w Miami. Danielle Collins odchodzi jak mistrzyni
Tenis
Miami Open. Wygrała z Igą Świątek, pokonała Jessikę Pegulę
Tenis
Hubert Hurkacz też pożegnał się z turniejem w Miami
Tenis
Miami Open. Iga Świątek nie wygra Sunshine Double
Tenis
Hubert Hurkacz wygrał drugi trzysetowy mecz w Miami