Na Letalnicy Stoch przez cztery dni wygrywał niemal wszystko, był nawet blisko małej Kryształowej Kuli za loty. Zakończył zimę w stylu, który musiał porwać kibiców: ponownie wygrał konkurs, ostatnim skokiem odebrał Norwegom główną nagrodę turnieju Planica 7 i przypieczętował rewelacyjny sezon.
Świetnie oglądało się polskiego mistrza, który nie musiał już zbytnio się starać, ale właśnie dlatego z uśmiechem na ustach latał raz za razem poza granicę 240 m i powtarzał po swojemu, że skoki w Planicy to przede wszystkim doskonała zabawa.
Ostatni konkurs dla najlepszej pucharowej trzydziestki w lotach (w praktyce dla 31) rzeczywiście miał swój szczególny koloryt. Nie tylko w reprezentacji Polski na wieży trenerskiej pojawili się nowi goście. Niektórych Polaków wypuszczał na rozbieg Adam Małysz, innych asystenci Stefana Horngachera. Główny trener wziął w dłoń biało-czerwoną chorągiewkę dopiero przy skoku Stocha, dopilnował, by mistrzowi obniżono belkę, z której i tak poleciał 245 m, za daleko dla wszystkich innych.
Po tym skoku przewaga Johanna Andre Forfanga (wówczas lidera turnieju Planica 7) nad Polakiem zmalała z 22,1 do 1,7 pkt i każdy wiedział, że tyle Norwegowi nie wystarczy.
Pojawiła się także trochę nieoczekiwana szansa zdobycia przez Stocha małej Kryształowej Kuli za loty. Główni pretendenci: Andreas Stjernen i Robert Johansson nie skoczyli daleko.
