Szczepłek: Urok Bayernu

Jako nastolatek byłem zafascynowany Franzem Beckenbauerem. Wysłałem nawet do Bayernu list z prośbą typową dla młodego chłopca: o zdjęcie mojego faworyta i jego drużyny, znaczek klubowy oraz proporczyk.

Aktualizacja: 26.11.2015 19:04 Publikacja: 26.11.2015 17:30

Szczepłek: Urok Bayernu

Foto: Fotorzepa, Waldemar Kompala

Wszystko to napisałem w języku, który miał być w założeniu angielskim. W tamtym okresie, a była to połowa lat 60., sporo takich listów wysyłałem do czołowych klubów świata. Być może ze względu na ten angielski, a może z innych powodów, rzadko otrzymywałem odpowiedź.

Jakaż była moja radość, kiedy po upływie około dwóch tygodni do mojego drewnianego domku w małej Falenicy przyszła koperta z wielkiego Bayernu. W środku były zdjęcia, znaczek i proporczyk. Tak się złożyło, że kiedy przyszedł listonosz, oglądałem właśnie „Czterech pancernych i psa". Na ekranie Gustlik z Jankiem strzelali do złych Niemców, a tutaj jacyś dobrzy Niemcy postanowili zrobić przyjemność nieznanemu im chłopcu z przedmieść Warszawy. Dało mi to do myślenia.

Miesiąc temu otrzymałem z Bayernu zaproszenie na mecz Ligi Mistrzów z Olympiakosem oraz spotkanie z Robertem Lewandowskim. Klub zaprosił 12 dziennikarzy z Polski, dziękując w ten sposób za nasze wsparcie dla piłkarza.

Prawdę mówiąc – nie ma za co. Pisanie o sukcesach Lewandowskiego to przyjemność. Samo się pisze, w rytm jego bramek. W ciągu dwóch dni obejrzeliśmy mecz, trening, muzeum Bayernu, sklepy klubowe, Allianz Arenę, siedzibę oraz centrum treningowe przy Saebener Strasse. Przez prawie godzinę mogliśmy rozmawiać z Lewandowskim. Prezydent Bayernu Karl-Heinz Rummenigge miał nas tylko przywitać oficjalnie, ale z zaplanowanych dziesięciu minut zrobiło się spotkanie półgodzinne.

Byłem w wielu siedzibach klubów, rozmawiałem z rozmaitymi ich prezesami lub właścicielami. Czasami po takich spotkaniach docierało do mnie, dlaczego klub nie odnosi sukcesów i nie wykorzystuje możliwości.

Po wizycie w Bayernie mam poczucie, że spędziłem dwa dni w innym świecie, choć oddalonym od Warszawy zaledwie o godzinę lotu. Perfekcji organizacyjnej się spodziewałem. Ale do normalnego w takich okolicznościach języka dyplomacji doszła zwykła życzliwość. Goście z Polski nie byli ubogimi krewnymi (siedzi we mnie taki kompleks, wyniesiony z czasów, kiedy rzeczywiście nimi byliśmy), tylko partnerami.

Nasi opiekunowie nie sprawiali wrażenia zmęczonych naszą obecnością, a Rummenigge, rozmawiając z nami, nie czytał przemówienia. Do tego doszła przyjemna świadomość, że Polak jest tam gwiazdą, że Lewandowskiego w Monachium szanują nie tylko za to, jak gra.

Bayern to jest konstrukcja tworzona od ponad 100 lat przez poważnych ludzi. Uli Hoeness wprawdzie zbłądził i ominął urząd podatkowy, ale klubu na oszustwie nie budował, Franz Beckenbauer ma kłopoty, ale z klubem niezwiązane.

Myślę, że Bayern nadal odpowiada na prośby chłopców z całego świata. Tak też buduje się zaufanie i sympatię. Mnie pierwszy raz kupili 50 lat temu i ponownie teraz.

Wszystko to napisałem w języku, który miał być w założeniu angielskim. W tamtym okresie, a była to połowa lat 60., sporo takich listów wysyłałem do czołowych klubów świata. Być może ze względu na ten angielski, a może z innych powodów, rzadko otrzymywałem odpowiedź.

Jakaż była moja radość, kiedy po upływie około dwóch tygodni do mojego drewnianego domku w małej Falenicy przyszła koperta z wielkiego Bayernu. W środku były zdjęcia, znaczek i proporczyk. Tak się złożyło, że kiedy przyszedł listonosz, oglądałem właśnie „Czterech pancernych i psa". Na ekranie Gustlik z Jankiem strzelali do złych Niemców, a tutaj jacyś dobrzy Niemcy postanowili zrobić przyjemność nieznanemu im chłopcu z przedmieść Warszawy. Dało mi to do myślenia.

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
NOWE TECHNOLOGIE
Pranksterzy z Rosji coraz groźniejsi. Mogą używać sztucznej inteligencji
Sport
Nie żyje Julia Wójcik. Reprezentantka Polski miała 17 lat
Olimpizm
MKOl wydał oświadczenie. Rosyjskie igrzyska przyjaźni są "wrogie i cyniczne"
Sport
Ruszyła kolejna edycja lekcji WF przygotowanych przez Monikę Pyrek
Sport
Witold Bańka: Igrzyska olimpijskie? W Paryżu nie będzie zbyt wielu Rosjan