Nowy standard, MSSF 16, wskazuje jak rozpoznawać, mierzyć, prezentować i ujawniać informacje dotyczące umów najmu, dzierżawy czy leasingu – jednym słowem takich umów, w których odpłatnie następuje użyczenie składnika aktywów na pewien okres czasu. Standard wprowadza jeden model księgowy dla wszystkich leasingobiorców – znika podział na leasing operacyjny i finansowy. To oznacza, że będą oni musieli rozpoznawać prawa do użytkowania aktywów i zobowiązania leasingowe w bilansie. W przypadku leasingów krótkoterminowych (poniżej 12 miesięcy) lub tych o niskiej wartości, leasingobiorca ma prawo zastosować wyłączenie i rozliczać takie umowy na dotychczasowych zasadach.
W myśl nowych przepisów leasingodawcy nadal będą klasyfikować swoje transakcje jako leasing operacyjny lub finansowy, czyli tak samo jak w obecnie obowiązującym MSR 17 „Leasing". Inne zmiany wprowadzone przez MSSF 16 są jednak znaczące. Zostanie wyeliminowane pojęcie leasingu operacyjnego w ujęciu przez korzystającego, a co za tym idzie pozabilansowego ujęcia użytkowanych przez niego leasingowanych aktywów. Wszystkie użytkowane aktywa i odnośne zobowiązania będą musiały zostać ujęte w bilansie. Dodatkowo, jako leasing będą od 1 stycznia 2019 r. traktowane także umowy typu usługowego. Dotyczyć to może przede wszystkim umów najmu i dzierżawy powierzchni, prawa wieczystego użytkowania gruntów lub umów quasi-usługowych, takich jak IT lub telekomunikacyjnych, które wykonywane są przy użyciu środków trwałych (np. serwery, kable itp.).
Czubek góry lodowej
W wyniku wdrożenia MSSF 16 suma bilansowa znacząco wzrośnie, wskaźniki zadłużenia zwiększą się, a wskaźniki kapitałowe zmniejszą. Pojawi się również zmiana w klasyfikacji kosztów – czynsze związane z wynajmem/dzierżawą zostaną zastąpione amortyzacją oraz kosztami odsetek.
Zmiany w bilansie i w rachunku wyników wpłyną na dużą część stosowanych wskaźników finansowych i miar efektywności, takich jak:
- wskaźniki zadłużenia,