Użytkowanie wieczyste jako środek trwały

Nabywając prawo wieczystego użytkowania spółka wycenia i ujmuje je w księgach według ceny nabycia obejmującej cenę wskazaną w akcie notarialnym oraz niezbędne opłaty notarialne czy koszty wpisu do księgi wieczystej.

Publikacja: 29.03.2017 07:49

Użytkowanie wieczyste jako środek trwały

Foto: 123RF

Prawo wieczystego użytkowania gruntów (dalej: PWUG) jest powszechnie funkcjonującym elementem aktywów w realiach naszej rzeczywistości gospodarczej. Jego przedmiotem jest grunt, którego właścicielem jest Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego bądź ich związki. PWUG ma określony termin używania, który mieści się w przedziale od 40 do 99 lat. PWUG jest uregulowane w art. 232–243 kodeksu cywilnego oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości (dalej: uor) aktywa trwałe charakteryzują się okresem ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok i są kompletne i zdatne do użytku, a także wykorzystywane na potrzeby własnej działalności. Spółka, nabywając PWUG w ramach transakcji kupna (musi to być forma aktu notarialnego), wycenia i ujmuje je w księgach według ceny nabycia obejmującej cenę wskazaną w akcie notarialnym oraz niezbędne koszty (np. opłaty notarialne czy koszty wpisu do księgi wieczystej). Aby PWUG było zaprezentowane jako środek trwały, musi spełnić jeszcze warunek używania na własne potrzeby jednostki. Na terenie PWUG może być np. zbudowana hala, w której spółka prowadzi produkcję. Jednostka będzie prezentować PWUG w sprawozdaniu finansowym (sporządzanym według załącznika nr 1 do uor) w pozycji:

A. Aktywa trwałe

II. Rzeczowe aktywa trwałe

1. środki trwałe

a) grunty (w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu).

Ustawa o rachunkowości zakazuje amortyzowania gruntów, z wyjątkiem gruntów kopalnych. Jednak w przypadku prawa wieczystego użytkowania wprowadza zapis, że powinno podlegać amortyzacji (art. 31 ust. 2 uor). Regulacja ta może budzić pytanie o słuszność i prawidłowość takiego podejścia. Należy się zastanowić, jaka różnica w treści ekonomicznej występuje pomiędzy korzystającym z prawa własności i PWUG. Czy upływający czas zmniejsza jego ekonomiczną użyteczność? Czy na przykład po okresie 40 lat będziemy zobligowani do bezpłatnego przekazania PWUG Skarbowi Państwa? Podmiot posiadający PWUG występuje do Skarbu Państwa o przedłużenie użytkowania w ramach PWUG i nie następuje tu płatność dodatkowa (odmowa przedłużenia okresu PWUG może pojawić się tylko wtedy, gdy wymaga tego interes społeczny). Można z tego wysnuć wniosek, że PWUG nie traci na wartości wskutek upływu czasu, a czasami wręcz przeciwnie, jego wartość rynkowa może wzrastać. Przykładem są ostatnie lata i wzrost cen PWUG na rynku nieruchomości. W związku z tym, stosując zasadę przewagi treści ekonomicznej nad formą, można uznać, że PWUG jest synonimem gruntu. Jednostka może więc zastosować w swojej polityce rachunkowości zapis, że nie będzie amortyzować PWUG. Oczywiście można też posiłkować się zasadą istotności, ponieważ odpisy amortyzacyjne od prawa wieczystego użytkowania mogą oscylować wokół 1 proc. rocznie i ich brak nie będzie wpływał istotnie na wyniki jednostki.

Reasumując, PWUG wykorzystywane przez jednostkę na jej potrzeby jest środkiem trwałym prezentowanym w sprawozdaniu w pozycji gruntów, a jego amortyzowanie będzie zależało od zapisów ujętych w ramach polityki rachunkowości jednostki.

Michał Kołosowski Biegły rewident, partner w Grupie UHY ECA

Prawo wieczystego użytkowania gruntów (dalej: PWUG) jest powszechnie funkcjonującym elementem aktywów w realiach naszej rzeczywistości gospodarczej. Jego przedmiotem jest grunt, którego właścicielem jest Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego bądź ich związki. PWUG ma określony termin używania, który mieści się w przedziale od 40 do 99 lat. PWUG jest uregulowane w art. 232–243 kodeksu cywilnego oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości (dalej: uor) aktywa trwałe charakteryzują się okresem ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok i są kompletne i zdatne do użytku, a także wykorzystywane na potrzeby własnej działalności. Spółka, nabywając PWUG w ramach transakcji kupna (musi to być forma aktu notarialnego), wycenia i ujmuje je w księgach według ceny nabycia obejmującej cenę wskazaną w akcie notarialnym oraz niezbędne koszty (np. opłaty notarialne czy koszty wpisu do księgi wieczystej). Aby PWUG było zaprezentowane jako środek trwały, musi spełnić jeszcze warunek używania na własne potrzeby jednostki. Na terenie PWUG może być np. zbudowana hala, w której spółka prowadzi produkcję. Jednostka będzie prezentować PWUG w sprawozdaniu finansowym (sporządzanym według załącznika nr 1 do uor) w pozycji:

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Nieruchomości
Trybunał: nabyli działkę bez zgody ministra, umowa nieważna
Materiał Promocyjny
Wykup samochodu z leasingu – co warto wiedzieć?
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona