Wszczęcie postępowania egzekucyjnego w administracji służy między innymi przymusowemu wyegzekwowaniu zaległych podatków. Warto zapoznać się z procedurą zarzutu, która ma na celu ochronę podatnika przed nieprawidłowościami egzekucji administracyjnej. Główne zagadnienia dotyczące egzekucji administracyjnej zawiera ustawa z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1619 ze zm. – dalej: u.p.e.a.).
Najpierw upomnienie
Organy zobowiązane są do egzekwowania niezapłaconych podatków poprzez stosowanie środków przymusu. Ponieważ podatnik może po prostu przegapić termin zapłaty, organy podatkowe w pierwszej kolejności wysyłają upomnienia na podstawie art. 15 § 1 u.p.e.a. Pisma te zawierają informacje dotyczące wierzyciela, podatnika oraz zaległości. Ponadto upomnienie musi uprzedzać o wszczęciu postępowania egzekucyjnego w razie nieuiszczenia należności w terminie siedmiu dni. Koszt upomnienia jest stosunkowo niewielki, gdyż wynosi 11,60 zł. Wszczęcie postępowania egzekucyjnego wiąże się natomiast z koniecznością uregulowania znacznie większej kwoty.
Badanie dopuszczalności
Postępowanie egzekucyjne prowadzi się na podstawie tytułu wykonawczego (art. 26 u.p.e.a.), który przekazywany jest organowi egzekucyjnemu (często jest nim sam wierzyciel, ale nie zawsze).
Tytuł wykonawczy to pismo zawierające istotne w sprawie informacje, a jego odpis doręczany jest podatnikowi w momencie przystąpienia do czynności egzekucyjnych. W trakcie postępowania stosowane są środki mające na celu zaspokojenie wierzyciela.
Przed wszczęciem postępowania badana jest dopuszczalność egzekucji administracyjnej. Nie można jednak podważać zasadności zobowiązania. Kwestie rozstrzygnięte w postępowaniu podatkowym nie mogą być kwestionowane przez organ egzekucyjny. Przykładowo, podczas badania dopuszczalności egzekucji sprawdza się, czy tytuł wykonawczy skierowany jest do właściwej osoby.
