Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 12 grudnia 2016 r. (I SA/Kr 1257/16).
Spółka jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej kamienicą, wpisanej do rejestru zabytków. W trakcie postępowania organ podatkowy ustalił, że w budynku zostały samowolnie wykonane roboty budowlane. Nie zostały także poczynione prace mające na celu dostosowanie obiektu do wymogów konserwatorskich. Ma to wpływ na zwolnienie z podatku od nieruchomości, wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Według organu, ze względu na status przedsiębiorcy przysługujący spółce, nieruchomość należy opodatkować stawką właściwą dla nieruchomości i budynków związanych z działalnością gospodarczą. Organ podatkowy przeprowadził analizę przesłanek przewidzianych w przepisach ustalających ww. zwolnienie. W jego ocenie, nie został spełniony warunek utrzymania i konserwacji zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, gdyż organ konserwatorski wydał stosowne zaświadczenie potwierdzające ten fakt. Wskazane zostało także, że uzyskanie przez organ podatkowy informacji od organu konserwatorskiego nie wymaga podjęcia działań w trybie art. 209 ordynacji podatkowej poprzez wystąpienie o zajęcie stanowiska, gdyż taki obowiązek musi wynikać bezpośrednio z przepisów prawa i nie może być uzależniany od woli stron. Przywołane zostało także orzecznictwo wskazujące, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem od nieruchomości dotyczy sytuacji, gdy przedmiot opodatkowania nie jest i jednocześnie nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na zdarzenie niezależne od podatnika lub okoliczności zewnętrzne. Tym samym, przejściowe niewykorzystywanie nieruchomości do działalności gospodarczej nie daje podstaw do tego, aby do opodatkowania nieruchomości nie miały zastosowania właściwe stawki podatkowe.
WSA uznał skargę spółki za niezasadną. Orzekł, że organ prawidłowo ustalił kwestię braku realizacji przesłanek warunkujących zwolnienie z uwagi na nieutrzymywanie nieruchomości zabytkowej w należytym, wskazanym przez konserwatora stanie. Zdaniem sądu, nie było potrzeby występowania przez organ, w trybie art. 209 ordynacji podatkowej, do organu konserwatorskiego. Przepis wyraźnie bowiem mówi, że obowiązek taki istnieje wyłącznie w przypadkach wskazanych w ustawie, a z całą pewnością taki nie miał miejsca w tej sprawie. Postępowanie przed I i II instancją nie wykazało, aby istniały obiektywne przesłanki przemawiające za niewykorzystywaniem nieruchomości do celów gospodarczych.
—Hubert Szyszczyński