26 stycznia 2017 r. została wydana kolejna interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca opodatkowania podatkiem od nieruchomości części technicznych elektrowni wiatrowych (BD.310.5.2016) po 1 stycznia 2017 r.
Przyczyną wątpliwości wnioskodawcy były w szczególności przepisy ustawy z 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (dalej: ustawa o inwestycjach), tj. jej art. 2 pkt 1, zgodnie z którym przez elektrownie wiatrową należy rozumieć „budowlę w rozumieniu przepisów prawa budowlanego składająca się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych (...)" oraz art. 17 wskazujący, że: „od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2016 r. podatek od nieruchomości dotyczący elektrowni wiatrowej ustala się i pobiera zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie ustawy."
Dodatkowym, istotnym aspektem przedstawionego stanu faktycznego była ubiegłoroczna zmiana definicji budowli zawarta w prawie budowlanym. Wprowadzona przez ustawodawcę korekta polegała na wykreśleniu elektrowni wiatrowych z katalogu urządzeń technicznych, w stosunku do których jedynie część budowlana uznawana była za budowlę.
Zaprezentowane przez wnioskodawcę stanowisko bazowało na autonomii definicji podatkowych wobec tych, które są formułowane w innych gałęziach prawa (poza prawem budowlanym, do którego odwołują się przepisy o podatku od nieruchomości). Innymi słowy, zdaniem wnioskodawcy regulacje ustawy o inwestycjach pozostają bez wpływu na pojęcie budowli przyjęte dla celów podatkowych.
Wnioskodawca wykazywał, że elementy techniczne elektrowni wiatrowych nie stanowią wolnostojących urządzeń technicznych, a tym samym nie są budowlami w rozumieniu przepisów prawa budowlanego i nie mogą podlegać opodatkowaniu tak jak części budowlane tego typu obiektów. Odwoływał się przy tym m.in. do orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego (wyrok z 13 września 2011 r., P 33/09), zasad poprawnej legislacji, a także zasady rozstrzygania wątpliwości na rzecz podatnika, wyrażonej w art. 2a ordynacji podatkowej.