Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił w interpretacji warunki zwolnienia z podatku świadczeń pracowniczych.
Sprawa dotyczyła spółki, która świadczy na rzecz kontrahentów usługi o charakterze niematerialnym polegające m.in. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy. Zatrudnia pracowników, którzy wykonując obowiązki wynikające ze stosunku pracy, odbywają często zagraniczne i krajowe podróże służbowe.
Zgodnie z wewnętrznym ustaleniem zarządu pracownicy odbywający tego typu podróże mogą nabywać posiłki w imieniu i na rzecz spółki lub otrzymują posiłki nabyte przez spółkę, które spożywają w trakcie wyjazdu. Faktury i rachunki wystawiane są wówczas na firmę, która jest nabywcą świadczeń. Pracodawca przyjmuje, że zapewnił w ten sposób wyżywienie podwładnym, co wyłącza wypłatę diety lub odpowiedniej części diety. Niejednokrotnie koszt wyżywienia pracownika w czasie wyjazdu przewyższa jednak wartość diety określonej w rozporządzeniach regulujących zasady zwrotu kosztów podróży służbowych.
Spółka zapytała, czy zapewniając pracownikom posiłki o wartości wyższej niż kwota diety, powinna jako płatnik pobrać zaliczki na podatek dochodowy.
Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji przypomniał, że wartość bezpłatnego wyżywienia w podróży służbowej stanowi dla zatrudnionego przychód ze stosunku pracy. Jednocześnie, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o PIT, wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy. Wysokość tych kwot określa rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej w sprawie należności przysługujących zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce stery budżetowej.
