Wynajęcie prywatnego mieszkania dla członka zarządu skutkuje koniecznością odpowiedniego naliczenia i potrącenia PIT oraz składek ZUS od wartości otrzymanego przez niego z tego tytułu nieodpłatnego świadczenia. Nie ma znaczenia, że zapewnienie członkowi zarządu mieszkania jest często uzasadnione interesem ekonomicznym spółki. Prawidłowe naliczenie obciążeń podatkowo-składkowych determinuje podstawa świadczenia pracy przez członka zarządu. Inaczej wyglądają obciążenia w przypadku zatrudnienia na umowę o pracę, inaczej na kontrakcie menedżerskim, a jeszcze inaczej w przypadku pobierania wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu na podstawie tzw. powołania.
Wariant 1. Umowa o pracę
W przypadku wynajęcia mieszkania dla członka zarządu zatrudnionego na umowę o pracę, wartość nieodpłatnego świadczenia powstającego z tego tytułu powinna zostać zakwalifikowana do przychodów pracownika ze stosunku pracy. Jego wartość należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 3 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przywołanymi przepisami, jeżeli przedmiotem świadczeń na rzecz pracownika jest udostępnienie lokalu lub budynku, to wartość nieodpłatnego świadczenia należy ustalić według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku.
Upraszczając, do podstawy opodatkowania PIT należy pracownikowi doliczyć taką wartość, jaką musiałby zapłacić, gdyby w danych warunkach rynkowych musiał sam wynająć dane mieszkanie. W praktyce wartość tego przychodu określana jest w wysokości równowartości opłaty, jaką zgodnie z umową najmu uiszcza pracodawca na rzecz właściciela mieszkania.
Jest zwolnienie
Należy też pamiętać, że ustawodawca przewidział limitowane zwolnienie od podatku. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, wolna od podatku jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. W praktyce opodatkowaniu PIT podlega zatem tylko nadwyżka powyżej 500 zł, ale obowiązuje dodatkowy warunek. Przedmiotowe zwolnienie można zastosować pod warunkiem, że pracownik nie ma naliczanych podwyższonych kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy.
Inaczej, niestety, ustala się podstawę dla potrzeb naliczenia obowiązkowych składek ubezpieczeniowych. Tu zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1949; dalej: rozporządzenie).