Za kilka tygodni zamierzam otworzyć jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (skala podatkowa), zarejestrować się do celów VAT oraz założyć podatkową księgę przychodów i rozchodów. Mój mąż planuje przekazać mi sklep spożywczo-przemysłowy do prowadzenia. Niezwłocznie po przekazaniu sklepu, działalność mojego męża zostanie zlikwidowana. Z mężem łączy mnie małżeńska wspólność majątkowa. Mąż zamierza przekazać mi nieodpłatnie całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, w skład którego wchodzą takie składniki jak: wyposażenie sklepów (lada chłodnicza, regały sklepowe), towary handlowe, kredyt bankowy, prawa wynikające z umów (najmu), wierzytelności, środki pieniężne, koncesje i zezwolenia, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, pracownicy. Nie planowaliśmy zawierania żadnej umowy, przekazanie nie nastąpi w drodze darowizny, transakcja nie będzie udokumentowana fakturą, zostanie sporządzony jedynie protokół przekazania.
Czy otrzymane nieodpłatnie wyposażenie i towary handlowe powinnam ująć w kosztach uzyskania przychodów oraz wprowadzić ich wartość do podatkowej księgi przychodów i rozchodów? Czy sprzedaż otrzymanego nieodpłatnie wyposażenia i towarów handlowych, będzie dla mnie przychodem, który należy ująć w podatkowej księdze? – pyta czytelniczka.
Z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami powstaje z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków (art. 31 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Składniki majątku osobistego małżonków wymienia art. 33 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W katalogu tym nie znalazły się przedmioty służące do prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie zalicza się ich do majątku osobistego małżonków.
Każdy dba, korzysta i może dysponować
Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 kodeksu cywilnego). Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów. W takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną (art. 207 kodeksu cywilnego).