W praktyce gospodarczej możliwość samodzielnego wyboru sposobu rozpoznania kosztów prac rozwojowych jest ważna dla przedsiębiorców aktywnych w dziedzinie prac badawczo-rozwojowych. Rozwiązanie to pozwala na chociaż częściowe zsynchronizowanie momentu rozpoznania kosztów z osiąganymi przychodami.
Biorąc pod uwagę często wysokie koszty procesów tworzenia rozwiązań innowacyjnych, a także odłożenie w czasie uzyskiwania przychodów z wyników prac B+R, w praktyce szczególnie przydatna jest możliwość amortyzowania kosztów prac rozwojowych. Jednorazowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wysokiej kwoty kosztów prac rozwojowych może powodować stratę podatkową, której podatnikowi może nie udać się rozliczyć w całości, biorąc pod uwagę odroczenie w czasie uzyskiwania przychodów z zakończonych prac rozwojowych oraz ograniczony do pięciu lat okres na rozliczanie strat podatkowych z lat ubiegłych przewidziane przez ustawie o CIT. Można sobie jednak również wyobrazić sytuację, kiedy podatnik woli rozpoznać koszt wcześniej wobec wysokiej kwoty osiąganych przychodów podatkowych.
Jak pokazuje przykład komentowanej interpretacji, to podatnik zna najlepiej realia własnego biznesu oraz zasadność i celowość podejmowanych prac badawczo-rozwojowych jako prac zmierzających do wytworzenia rozwiązań innowacyjnych. Zatem to właśnie sam podatnik jest w stanie najlepiej ocenić, który moment rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów prowadzonych prac rozwojowych jest dla niego optymalny.
Mechanizm samodzielnego decydowania przez podatnika o momencie rozpoznania kosztów podatkowych prac rozwojowych, a tym samym możliwość kształtowania podatkowych przepływów finansowych w związku z projektem B+R można uznać za instrument wspierania innowacyjności w gospodarce.
Niestety, biorąc pod uwagę, że art. 15 ust. 4a posługuje się pojęciem „koszty prac rozwojowych", a nie „koszty działalności badawczo-rozwojowej", omówione powyżej ułatwienie dotyczy tylko i wyłącznie etapu prac rozwojowych całego procesu tworzenia innowacyjnego rozwiązania. Koszty prac badawczych, poprzedzających etap prac rozwojowych, nie korzystają z podobnych preferencji.
Ustawa o CIT definiuje prace rozwojowe w punkcie 28 słownika zamieszczonego w jej art. 4a. Prace rozwojowe są niejako kontynuacją prac badawczych i polegają – w uproszczeniu – na zastosowaniu wyników prac badawczych w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Podział prac B+R na etap prac badawczych i etap prac rozwojowych z podatkowego punktu widzenia jest o tyle istotny, że szczególne zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów, w tym możliwość amortyzacji, dotyczą w obecnym stanie prawnym tylko i wyłącznie kosztów prac rozwojowych, podczas gdy koszty prac badawczych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.