- jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
- przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
- składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu
(interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej a 13 czerwca 2017 r., 0113- KDIPT2 -1.4011.5.2017. 2.AG; wyrok WSA w Gdańsku z 25 czerwca 2009 r., I SA/Gd 216/09).
Nie tylko osobiście
Sformułowanie „wykorzystywany (...) na potrzeby związane z prowadzoną przez niego (podatnika) działalnością gospodarczą" zawarte w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT należy interpretować szeroko. Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „wykorzystywanie" środków trwałych. Odwołując się do wykładni językowej tego słowa należy wskazać, że „wykorzystać – wykorzystywać" oznacza m.in. „użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku". Przepisy art. 16a ust. 1 ustawy o CIT nie wskazują szczególnego sposobu wykorzystywania danego środka trwałego i nie odwołują się do konieczności bezpośredniego (fizycznego) wykorzystywania danego środka trwałego przez podatnika. Można zatem przyjąć, że ustawodawca, nie wskazując sposobu, w jaki określony środek trwały ma być wykorzystywany, tzn. czy ma być on wykorzystywany fizycznie i osobiście przez podatnika będącego jego właścicielem, czy przez osoby trzecie wykorzystujące dany środek trwały podatnika do realizacji celów wskazanych przez podatnika, zezwala na dowolny sposób wykorzystywania przez podatnika środków trwałych będących jego własnością. Innymi słowy, dane środki trwałe mogą być wykorzystywane przez podatnika osobiście i fizycznie, ale również za pośrednictwem podmiotów trzecich (kontrahenta), tj. poprzez ich udostępnienie przez podatnika do wykorzystywania przez podmiot trzeci do realizacji zadań na rzecz podatnika. Pogląd taki zaakceptowały organy podatkowe na przykładzie urządzeń (maszyn) nieodpłatnie przekazanych kontrahentowi, który na zlecenie podatnika produkuje dla niego towary z wykorzystaniem tych maszyn i urządzeń (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 czerwca 2017 r., 0111-KDIB1-1.4010.29. 2017.1.SG; interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 czerwca 2017 r., 0113- KDIPT2-1. 4011.79.2017. 1.KO).
W przedstawionym stanie faktycznym, spółka może zatem zaliczyć nabyte maszyny przekazane kooperantowi, aby ten wykorzystywał je przy produkcji towarów na zlecenie spółki do własnych środków trwałych podlegających amortyzacji, jeżeli – jak rozumiem –spełnione zostaną pozostałe warunki określone w art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. ?
