Wydana 2 sierpnia interpretacja indywidualna dotyczy zagadnienia kosztów, jakie ponosi polski oddział zagranicznej firmy, będący tzw. zakładem w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Została wydana w oparciu o umowę polsko-szwedzką, ale może dotyczyć wielu podobnych sytuacji mających podstawę w relacjach z innymi krajami.
O interpretację wnioskował polski oddział szwedzkiej spółki. Jego działalność polega m.in. na usługach informatycznych na rzecz szwedzkiej centrali. Efekty tych prac służą częściowo działalności szwedzkiej spółki jako takiej, a część jest dalej odsprzedawana. Wnioskodawcę nurtowała kwestia, czy centralę można obciążać tylko kosztami usług netto, czy też należy doliczać do nich marżę rynkową.
Przyczyną tych wątpliwości jest treść art. 7 polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Mówi on, że w sytuacji występowania zakładu w jednym z umawiających się państw należy mu przypisać takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność. Przepisy te przewidują, że nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr dla przedsiębiorstwa.
Krajowa Informacja Skarbowa potwierdza w interpretacji, że gdy transakcje między zakładem a jednostką macierzystą mają charakter wewnętrznych rozliczeń i nie generują zysku dla całego przedsiębiorstwa, nie należy ich traktować jako rynkowe. Tym samym przy obciążaniu spółki macierzystej kosztami usług zakładu można wyróżnić dwie sytuacje.
Gdy usługi informatyczne są przeznaczone wyłącznie na potrzeby samej centrali, należy traktować je jako rozliczenia wewnętrzne i nie ma konieczności doliczania żadnej marży.
