W tym kontekście należy wskazać, że w przypadku restrukturyzacji wynagrodzenie nie jest obligatoryjnym elementem transakcji. Wszystko zależy od okoliczności jej przeprowadzenia oraz od tego, co jest jej przedmiotem. Mimo braku wynagrodzenia, konieczne może być jednak udokumentowanie transakcji.
Wynagrodzenie w sposób oczywisty należy się w przypadku sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które będzie prowadziło do restrukturyzacji działalności, np. sprzedaż fabryki, a tym samym zaprzestanie prowadzenia produkcji przez dany podmiot i skupienie się wyłącznie na działalności dystrybucyjnej. Zapłata ceny sprzedaży jest wówczas oczywistym i koniecznym elementem transakcji.
Inaczej jest jednak np. w razie rozwiązania umowy na produkcję na rzecz określonego podmiotu. W takim przypadku nie musi dochodzić do sprzedaży jakichkolwiek aktywów, jednak może to prowadzić do znacznej zmiany profilu funkcjonalnego podmiotów. Wówczas należy określić, czy podmiotowi restrukturyzowanemu należy się jakaś rekompensata, a jeśli tak, to w jakiej wysokości. Określenie tego ewentualnego wynagrodzenia, podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, musi zostać odniesione do zasad rynkowych, czyli tego, jak w podobnej sytuacji zachowałyby się podmioty w stosunku do siebie niezależne. Zwłaszcza w obszarze umów dotyczących produkcji często stosowany jest system różnego rodzaju kar umownych i odszkodowań, związanych z rozwiązaniem umowy przed okresem wypowiedzenia albo upływem określonego czasu. Brak takich elementów w przypadku restrukturyzacji miedzy podmiotami powiązanymi może być kontestowany przez organy podatkowe i narazić podatnika na konsekwencje, nie tylko ze strony rozliczenia podatkowego, ale nawet karno-skarbowego. ?
podstawa prawna: art. § 23a rozporządzenia ministra finansów z 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (tekst jedn. DzU z 2014 r. poz. 1186)
podstawa prawna: art. § 23a rozporządzenia ministra finansów z 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (tekst jedn. DzU z 2014 r. poz. 1186)
Przemysław Kaczmarek, aplikant radcowski w Departamencie Doradztwa Podatkowego i Prawnego w Mariański Group Kancelarii Prawno-Podatkowej
Trzeba zacząć od dokładnej i szczegółowej analizy
Zainteresowanie organów kwestią restrukturyzacji wydaje się oczywiste. Restrukturyzacje zwykle prowadzą do alokowania funkcji, aktywów, ryzyk, a w konsekwencji przychodów i kosztów w ramach grupy. Tym samym, pole do nadużyć podatkowych, z punktu widzenia organów administracji skarbowej, wydaje się olbrzymie. To wszystko sprawia, że przeprowadzenie restrukturyzacji między podmiotami powiązanymi zawsze musi zostać poprzedzone dokładną i szczegółową analizą w kontekście prawnym, ekonomicznym i podatkowym. Warto również, już na etapie konstruowania założeń takiego działania, zbierać dokumenty, analizy i informacje potrzebne później do przygotowania dokumentacji restrukturyzacyjnej, zwłaszcza w obszarze opcji alternatywnych.
Krzysztof Wiśniewski, doradca podatkowy, dyrektor Departamentu Podatków w Mariański Group Kancelarii Prawno-Podatkowej
Restrukturyzacje na celowniku fiskusa
Transakcje restrukturyzacyjne są jednym z najtrudniejszych zagadnień związanych z cenami transferowymi. Wynika to z konieczności uwzględnienia wielu aspektów działalności oraz ujęcia w ramach opisu transakcji bardzo istotnych zmian w działaniu całej grupy. Dodatkowo, wszelkie restrukturyzacje są przedmiotem szczególnego zainteresowania organów podatkowych, nie tylko w kontekście cen transferowych, choć można spodziewać się wzrostu znaczenia także tej kwestii.