Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego można zauważyć, że o ile organy podatkowe akceptują brak przysporzenia z tytułu tego typu wydatków po stronie pracowników mobilnych, np. przedstawicieli handlowych, serwisantów (np. interpretacje Izby Skarbowej w Poznaniu: z 17 stycznia 2017 r., 3063-ILPB1-1.4511.314.2016.2.APR i z 2 listopada 2016 r., ILPB1-1/4511-1-157/16-3/AMN), o tyle w przypadku pracowników oddelegowanych prezentują odmienny pogląd. Można mieć wątpliwości czy takie podejście jest uzasadnione, tym bardziej, że opiera się ono przede wszystkim na twierdzeniu, że skoro pracownik wyraził zgodę na wykonywanie zadań służbowych w miejscu oddelegowania, tj. w nowym miejscu pracy (przyjętym i zaakceptowanym przez pracownika w drodze porozumienia stron), to świadczenie w postaci noclegu oraz zwrotu kosztów dojazdu leży w interesie pracodawcy.
Należy przy tym zwrócić uwagę, że w stanie faktycznym sprawy nie mamy do czynienia z typowym oddelegowaniem (choć nie jest to również typowa praca o charakterze mobilnym). Sytuacja operatorów zbliżona jest do sytuacji pracowników budowlanych (mających tzw. ruchome miejsce wykonywania pracy). Zmienność miejsca wykonywania pracy stanowi immanentną cechę ich stosunku pracy i jest związana z koniecznością wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy o pracę. Ich miejsce wykonywania pracy jest bowiem uzależnione od miejsca, gdzie znajduje się plac budowy lub – tak jak w przedmiotowej sprawie – miejsce wydobycia złóż. Ponoszone wydatki są więc wymuszone specyfiką ich pracy i normalnie pracownicy nie musieliby ponosić tych kosztów. Można zatem uznać, że są ponoszone w interesie pracodawcy, który z uwagi na specyfikę swojej działalności musi zapewnić pracownikom warunki pracy pozwalające na częste zmiany miejsca jej wykonywania.
Zaprezentowane przez organ stanowisko niestety nie jest odosobnione, czego przykładem jest chociażby interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 10 sierpnia 2016 r. (IPPB4/4511-741/16-2/GF) dotycząca pracowników budowlanych czy też wyrok WSA w Poznaniu z 29 czerwca 2017 r. (I SA/Po 61/17) dotyczący pracowników oddelegowanych długoterminowo do pracy w innym kraju.
Współautorem komentarza jest Filip Kotarski, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego EY w Zespole People Advisory Services.
