Spółka zajmuje się m.in. produkcją metalowych wyrobów gotowych. Na rzecz niemieckiej spółki komandytowej realizuje płatności m.in. z tytułu opłat za leasing sprzętu komputerowego. Jej wspólnikami są osoby fizyczne oraz osoba prawna będące niemieckimi rezydentami podatkowymi. Zgodnie z niemieckimi przepisami prawa podatkowego spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, jego podatnikami są natomiast wspólnicy. Firma posiada certyfikaty rezydencji wszystkich wspólników spółki komandytowej, na rzecz której realizuje płatności z tytułu leasingu sprzętu komputerowego. Zapytała, czy będzie zobowiązana do pobrania podatku dochodowego u źródła od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz spółki niemieckiej z tytułu rat leasingowych płaconych za sprzęt komputerowy.
Fiskus odpowiedział, że tak. Zauważył, że „urządzenie przemysłowe" to urządzenie służące do wykonywania danej czynności w przemyśle, w szerokim znaczeniu tego słowa. Powinno ono zatem obejmować także leasingowany sprzęt komputerowy (komputery stacjonarne, notebooki, serwery, macierze dyskowe), które spółka wykorzystuje w prowadzonej działalności. Zdaniem urzędników sprzęt komputerowy jest ważnym elementem nowoczesnej gospodarki, mającym szerokie zastosowanie w przemyśle.
W konsekwencji sprzęt komputerowy, który jest przedmiotem umowy leasingu i jest wykorzystywany w prowadzeniu działalności, należy zaliczyć do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 12 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Innego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, do którego spółka zaskarżyła interpretację. Stwierdził, że najem sprzętu komputerowego nie podlega opodatkowaniu CIT, bo chociaż są to urządzenia ułatwiające pracę, to jednak nie można uznać ich za urządzenia przemysłowe. W ocenie sądu zastosowanie komputera jest bardzo szerokie i nie ogranicza się do przemysłu. W konsekwencji, zdaniem sądu, pojęcie „urządzenie przemysłowe" należy rozumieć jako „składnik majątku pełniący pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów". Takim urządzeniem nie jest sprzęt komputerowy wykorzystywany przez skarżącą.
Ostatecznie stanowisko korzystne dla spółki potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny. NSA nie miał wątpliwości, że sprzęt wynajmowany przez spółkę należy zaliczyć do urządzeń, jednak w jego ocenie przy interpretacji spornych przepisów nie można pomijać przymiotnika „przemysłowy". Przemysł oznacza natomiast „produkcję materialną polegającą na wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych".