Rekompensata za późną zapłatę w transakcjach handlowych może być kosztem podatkowym

Za opóźnienia w płatnościach za transakcje handlowe wierzycielowi przysługuje od dłużnika 40 euro przeliczone na złote według właściwego kursu NBP. Jest to rekompensata za wydatki na odzyskiwanie należności. Niesolidny kontrahent ma prawo ująć tę kwotę w kosztach podatkowych.

Publikacja: 22.06.2017 05:00

Dłużnik może zaliczyć kwotę rekompensaty do kosztów, jeśli opóźnienie w zapłacie nie wynikało z jego

Dłużnik może zaliczyć kwotę rekompensaty do kosztów, jeśli opóźnienie w zapłacie nie wynikało z jego winy umyślnej.

Foto: Fotolia

Przepisy ustawy z 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych przewidują szczególne, często bardzo dolegliwe rozwiązanie dla tych przedsiębiorców, którzy nie regulują swoich zobowiązań terminowo. Z art. 10 ust. 1 tej ustawy wynika bowiem, że wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek z tytułu opóźnienia w płatnościach związanych z transakcjami handlowymi (wskazanych w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 tej ustawy) przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Jest to rekompensata za koszty odzyskiwania należności. W konsekwencji, powstaje pytanie o skutki takiego wydatku w PIT i w CIT.

Z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT) wynika, że za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub w celu zachowania albo zabezpieczenia jego źródła z wyjątkiem tych kosztów, które zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów nieuznawanych za koszty podatkowe (zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, art. 16 ust. 1 ustawy o CIT). Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na rozwiązania szczególne, wyrażone w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT (art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT). Zgodnie z tymi przepisami, nie uznaje się koszy podatkowe kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Można też wskazać na treść art. 23 ust. 1 pkt 14 i 15 ustawy o PIT (art. 16 ust. 1 pkt 17 i 18 ustawy o CIT), w których wymieniono koszty egzekucyjne związane z niewykonaniem zobowiązań oraz grzywny i kary pieniężne orzeczone w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetki od tych grzywien i kar.

W wymienionych regulacjach oraz innych przepisach wyłączających określone wydatki z katalogu kosztów podatkowych, trudno jednak znaleźć uzasadnienie dla wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów opłaty ponoszonej na zasadach przewidzianych w art. 10 ust. 1 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Taki pogląd wyraziła także m.in. Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 6 listopada 2014 r. (ILPB3/423-403/14-2/EK). Organ uznał prawidłowość stanowiska podatnika w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych powołanej ryczałtowej opłaty. Wskazał jednak, że w każdym przypadku konieczne jest przeprowadzenie indywidualnej analizy czy dany wydatek wypełnia ogólne warunki pozwalające na uznanie go za koszt podatkowy. Jak bowiem czytamy w ww. piśmie: „jeśli koszty te spełniać będą przesłanki ustawowe dla zaliczenia ich do kosztów podatkowych, nie będzie wówczas przeszkód dla takiej ich podatkowej kwalifikacji. A zatem, w sytuacji gdy działania podatnika zmierzają do ochrony majątku i zabezpieczenia źródeł przychodu, to koszty te stanowią koszty uzyskania przychodu, przy założeniu, że np.:

- nie występuje ewidentna wina umyślna w działaniach podatnika,

- nie dochodzi do obejścia przepisów prawa,

- nie wynikają z działań podatnika niezgodnych z zasadami współżycia społecznego".

Autor jest doradcą podatkowym

Przepisy ustawy z 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych przewidują szczególne, często bardzo dolegliwe rozwiązanie dla tych przedsiębiorców, którzy nie regulują swoich zobowiązań terminowo. Z art. 10 ust. 1 tej ustawy wynika bowiem, że wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek z tytułu opóźnienia w płatnościach związanych z transakcjami handlowymi (wskazanych w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 tej ustawy) przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Jest to rekompensata za koszty odzyskiwania należności. W konsekwencji, powstaje pytanie o skutki takiego wydatku w PIT i w CIT.

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Praca, Emerytury i renty
Płaca minimalna jeszcze wyższa. Minister pracy zapowiada rewolucję
Prawo dla Ciebie
Nowe prawo dla dronów: znikają loty "rekreacyjne i sportowe"
Prawo karne
Przeszukanie u posła Mejzy. Policja znalazła nieujawniony gabinet
Sądy i trybunały
Trybunał Konstytucyjny na drodze do naprawy. Pakiet Bodnara oceniają prawnicy
Mundurowi
Kwalifikacja wojskowa 2024. Kobiety i 60-latkowie staną przed komisjami