Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 20 lutego 2018 r. (III SA/Wa 1182/17).
Podatnik tworzy wraz z innymi podmiotami podatkową grupę kapitałową i pełni w niej rolę spółki dominującej. Żadna ze spółek wchodzących w skład PGK nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Wiodącym przedmiotem działalności grupy jest wytwarzanie oraz dystrybucja energii elektrycznej w Polsce. W związku z prowadzoną działalnością, część spółek wchodzących w skład grupy prowadzi również działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, obejmującą badania naukowe oraz prace rozwojowe. Na potrzeby prowadzonej działalności B+R poszczególne spółki grupy ponoszą koszty m.in. ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych. Usługi te nabywane są od zewnętrznych podmiotów specjalizujących się w świadczeniu tego rodzaju usług. Zamiarem grupy jest skorzystanie z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o CIT.
Podatnik zwrócił się do organu z pytaniem, czy grupa jest uprawniona do zaliczenia kosztów nabywanych usług do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem spółki dominującej prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym grupa ma prawo do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów nabywanych usług, niezależnie od tego, od jakiego podmiotu owe usługi zostaną nabyte, jeżeli koszty te są ponoszone na działalność B+R.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 22 listopada 2016 r. (IPPB5/4510-815/16-2/MR) uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Jego zdaniem za koszty kwalifikowane uznaje się ekspertyzy, opinie, usługi doradcze, usługi równorzędne i nabycie wyników badań naukowych na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej tylko i wyłącznie wtedy, gdy zostaną one nabyte na podstawie umowy od jednostek naukowych w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.
Spółka wniosła skargę na tę interpretację do WSA w Warszawie, a sąd przyznał jej rację i uchylił zaskarżoną interpretację. W ustnym uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że organ interpretacyjny, oceniając stan faktyczny i prawny (obowiązujący do 31 grudnia 2017 r.), wykazał się szerokim niezrozumieniem art. 18 ust. 2 i 3 ustawy o CIT. Według sądu należy przyjąć, że koszty uzyskania przychodu z tytułu ekspertyz czy usług opinii doradczych i usług równorzędnych, które zostały nabyte na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, będą stanowić koszty kwalifikowane nawet w sytuacji, kiedy będą otrzymane od podmiotów innych niż jednostki naukowe.
