Od 1 stycznia 2018 r. wszedł w życie art. 15e ustawy o CIT, ustanawiający ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie bezpośrednio lub pośrednio określonych usług niematerialnych od podmiotów powiązanych (lub podmiotów mających siedzibę lub zarząd w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową). Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, katalog usług niematerialnych objętych tym limitem obejmuje koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.
To nie doradztwo ani przetwarzanie
Spółka uważała, że opisane we wniosku usługi informatyczne nie będą przedmiotowo objęte ograniczeniami zaliczania kosztu tych usług do podatkowych kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności, nie można zrównywać usług informatycznych z usługami doradczymi. Świadczący usługi informatyczne nie udzielają porad, wykorzystują natomiast swoją wiedzę do wsparcia informatycznego. Usługi informatyczne nie są również podobne do usług przetwarzania danych. Pojęcie „przetwarzanie danych" dotyczy czynności mających charakter odtwórczy. Usługi te obejmują elementy dotyczące zbiorów danych, takie jak porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych. Przedmiotem usług informatycznych nie jest natomiast opracowywanie danych. Dane uzyskiwane podczas realizowanych prac są wykorzystywane jedynie w celu zapewnienia wsparcia IT. Nie są to czynności stanowiące dla wnioskodawcy określony produkt, a jedynie działania niezbędne do wykonania usługi głównej, polegającej na zapewnieniu prawidłowego działania systemu IT.
Wykładnia fiskusa
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał powyższe stanowisko za prawidłowe. Organ przyjął, że do opisanych usług nie ma zastosowania art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Przy dokonaniu wykładni pojęcia „usługi niematerialne" organ posiłkował się regulacją z art. 21 ustawy o CIT. Mimo że przepis ten dotyczy obowiązków związanych z poborem zryczałtowanego podatku dochodowego, to jednak tożsamość semantyczna pojęć z obu ww. artykułów uzasadnia posłużenie się przy odkodowaniu znaczenia terminów z art. 15e ustawy o CIT dorobkiem doktryny i orzecznictwa, jaki został wypracowany w temacie podatku u źródła. Organ uznał, że usługi informatyczne nabywane przez wnioskodawcę nie są podobne do usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Świadczone na rzecz wnioskodawcy usługi informatyczne nie posiadają bowiem żadnych cech wspólnych z ww. świadczeniami.
Komentarz autorki
Dorota Majcher-Czyż, menedżer w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte
Stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zasługuje na aprobatę. W związku z wejściem w życie 1 stycznia 2018 roku art. 15e ustawy o CIT podatnicy stanęli przed trudnym wyzwaniem klasyfikacji nabywanych od podmiotów powiązanych usług niematerialnych.
Z uwagi na brak w ustawie o CIT definicji legalnej usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, podatnicy muszą dokonywać wykładni tych pojęć. Jednocześnie należy podkreślić, że katalog usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT jest katalogiem otwartym, na co wskazuje ujęcie w nim sformułowania „świadczeń o podobnym charakterze" obok usług wprost wymienionych w tym katalogu. W praktyce może to oznaczać, że również usługi inne niż wprost ujęte w tym przepisie mogą być objęte jego dyspozycją. Klasyfikacja danej usługi powinna być uzależniona od realnie wykonywanych czynności, ich istoty i cech.
