Spółka zajmuje się produkcją naczep, przyczep i zabudów samochodowych. Produkty sprzedawane są w krajach Europy, Azji i Afryki na podstawie umów pośrednictwa handlowego, zawieranych przeważnie z osobami prawnymi prowadzącymi działalność w kraju nabywcy. Pośrednicy nie są polskimi rezydentami podatkowymi. Głównym celem umów pośrednictwa jest zwiększenie sprzedaży produktów spółki na rynkach zagranicznych. Celem wtórnym jest natomiast szerzenie akcji informacyjnej, docieranie do klientów z materiałami marketingowymi itp., które to czynności są konieczne dla prawidłowego i efektywnego zdobywania nowych nabywców.
We wniosku o interpretację spółka zapytała czy od wypłaty wynagrodzenia należnego pośrednikowi ona, jako płatnik, ma obowiązek potrącić zryczałtowany 20-proc. CIT. Sama uważała, że nie, bo usługi pośrednictwa nie są świadczeniami o podobnym charakterze z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.
Innego zdania był fiskus. Zauważył, że głównym celem umów pośrednictwa jest zwiększenie sprzedaży produktów spółki na rynkach zagranicznych, a celem wtórnym jest szerzenie akcji informacyjnej. Spółka podejmuje współpracę z pośrednikami na zasadzie przekazywania im wynagrodzenia stałego, prowizyjnego (określonego jako wartość procentowa zrealizowanych zamówień na dostawę produktów spółki) lub mieszanego (stałego i prowizyjnego). W ocenie fiskusa umowy o świadczenie usług, które zawiera spółka ze zleceniobiorcami, nie noszą znamion usług pośrednictwa. Opisane we wniosku usługi jako świadczenia o podobnym charakterze do usług doradczych, związanych z badaniem rynku i usług reklamowych, będą mieściły się w katalogu usług z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Ich świadczenie przez nierezydenta prowadzi więc do osiągnięcia przez niego przychodu, a źródło przychodu znajduje się na terytorium Polski. Jest nim bowiem spółka wypłacająca należności (wynagrodzenie) zleceniobiorcy.
Urzędnicy podkreślali, że tylko w sytuacji, gdy zawarta umowa będzie umową pośrednictwa, której konsekwencją będą wzajemne zobowiązania, nie będzie miało zastosowanie opodatkowanie na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.
Spółka zaskarżyła interpretację, ale Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił jej skargę. Zgodził się z fiskusem, że katalog świadczeń z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie zwrotu „oraz świadczeń o podobnym charakterze". O możliwości zaklasyfikowania usługi do świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym wystarczające jest zatem stwierdzenie, że usługa jest świadczeniem o podobnym charakterze.
