Tak wynika z interpretacji wydanej przez Izbę Skarbową w Warszawie 8 grudnia 2015 r. (IPPB3/4510-808/15-2/AG).
Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej zajmującej się produkcją i sprzedażą części dla branży motoryzacyjnej. W 2014 roku spółka włoska należąca do grupy kapitałowej rozpoczęła przenoszenie produkcji z Włoch do Polski, którego koniec zaplanowano na drugą połowę 2015 roku. Zleceniodawca, z którym wnioskodawca miał podpisaną umowę o współpracy, zwrócił się do spółki włoskiej o renegocjację umowy zawartej w 2007 i o udzielenie obniżki. W przypadku jej nieotrzymania, zleceniodawca wskazał konieczność zakończenia współpracy ze spółką włoską.
Aby utrzymać współpracę ze zleceniodawcą, została podjęta decyzja o całkowitym przeniesieniu produkcji z Włoch bezpośrednio do Polski (do spółki). Spółka zawarła ze spółką włoską umowę regulującą wyliczanie prowizji (rekompensaty), w celu zniwelowania strat po stronie spółki włoskiej z uwagi na utratę przez nią kontraktu ze zleceniodawcą. W powodu zerwania kontraktu, spółka musi wypłacić rekompensatę związaną z przeniesieniem produkcji do Polski, zgodnie z umową, w dziewięciu równych ratach w odstępach rocznych. Spółka otrzymała w maju 2015 roku fakturę, w której spółka włoska wykazała pełną należność rekompensaty za lata 2014–2022.
W związku z tym wnioskodawca spytał, czy rekompensata wynikająca z przeniesienia miejsca produkcji, którą spółka zapłaci na podstawie zawartej ze spółką włoską umowy, będzie dla niej kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Sama uważała, że przedmiotowe wydatki stanowią dla niej koszty uzyskania przychodu w sposób pośredni. Natomiast raty odnoszące się do lat 2014 i 2015, według niej, powinno się uznać za koszt uzyskania przychodu na 2015 rok. Ponadto, wnioskodawca uważa, że zarówno wynagrodzenie należne spółce włoskiej w związku z przeniesieniem produkcji z Włoch do Polski, jak i wydatki związane z wypłatą rekompensaty mogą zostać przez niego uznane za koszt uzyskania przychodu.
