- W 2013 r. przedsiębiorca nabył zabudowaną budynkiem handlowo-magazynowym nieruchomość z zamiarem rozszerzenia działalności gospodarczej. W praktyce nieruchomość nie była jednak wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie była też przedmiotem najmu ani dzierżawy. Przedsiębiorca nie ponosił nakładów inwestycyjnych, prócz kosztów związanych z: wypisem z ewidencji gruntów, kopią mapy ewidencyjnej oraz opłatą za wpis do księgi wieczystej. Poza tymi kosztami ponoszone były wydatki z tytułu podatku od nieruchomości. Od dnia nabycia do chwili obecnej budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie były od niego dokonywane odpisy amortyzacyjne. Także grunt (niepodlegający amortyzacji) nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W związku z trudnościami finansowymi prowadzonej firmy przedsiębiorca nosi się z zamiarem sprzedaży tej nieruchomości. Przedsiębiorca prowadzi księgi rachunkowe i pierwotnie w latach 2013–2015 księgował podatek od nieruchomości na koncie „Środki trwałe w budowie", co oznaczało, że ich rozpoznanie zostaje odroczone do momentu uzyskania przychodu mającego bezpośredni związek z tą nieruchomością. Czy podatek od nieruchomości dotyczący tej nieruchomości za lata 2013–2015 można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czy powinny zwiększać koszt wytworzenia środka trwałego do czasu jego oddania do używania lub zbycia?

Wydatki ponoszone przez przedsiębiorcę z tytułu utrzymania przedmiotowej nieruchomości, a więc m.in. wydatki w postaci podatku od nieruchomości mogą w dacie ich poniesienia, w rozumieniu art. 22 ust. 5d ustawy o PIT, stanowić koszty podatkowe działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę. Istnieje bowiem ich pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Daty poniesienia wydatków z tytułu podatku od nieruchomości należy utożsamiać z dniem ujęcia wydatku w księgach rachunkowych na podstawie dowodu potwierdzającego jego poniesienie. Przedsiębiorca jest zatem zobowiązany do skorygowania kosztów podatkowych, które księgował na koncie „Środki trwałe w budowie", a co za tym idzie, deklaracji podatkowych (PIT-36 albo PIT-36L) za lata 2013–2015.

Zaprezentowane stanowisko podzielają organy podatkowe (interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 16 września 2015 r., IPTPB1/4511-339/15-4/AP).

—Marcin Szymankiewicz, doradca podatkowy