W sierpniu 2017 r. spółka złożyła wniosek o interpretację CIT. Konkretnie chodziło o zwolnienie dla przychodów uzyskanych przez nią z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE). Podatniczka uważała, że z preferencji w jej przypadku korzystają także przychody ze sprzedaży materiałów produkcyjnych na rzecz kontrahentów w celu ich przetworzenia dla potrzeb dalszego procesu produkcji i sprzedaży wyrobów gotowych, podlegające odsprzedaży na jej rzecz.
Innego zdania był fiskus. Uważał, że przedstawiony przez spółkę proces produkcji z udziałem kontrahentów zlokalizowanych poza SSE, w celu wykonania przez nich określonych prac na zakupionym od spółki materiale, stanowi przeniesienie części produkcji podstawowej poza teren strefy. W ocenie urzędników fakt, że cykl produkcyjny wyrobów gotowych zaczyna i kończy się na terenie strefy nie wystarcza do zakwalifikowania przychodów z ich sprzedaży do przychodów związanych z działalnością strefową, korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania.
Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim zauważył, że w przypadku skarżącej zaangażowanie kontrahentów ma za zadanie zabezpieczyć i usprawnić proces produkcyjny. Umożliwia przeprowadzenie kompletnego procesu produkcyjnego. Prace wykonywane przez kontrahentów na zlecenie spółki polegają wyłącznie na przystosowaniu materiałów produkcyjnych do kolejnych etapów produkcji jej wyrobów gotowych. Pozostała, istotna część procesu wytworzenia produktów finalnych, jest dokonywana przez spółkę w jej zakładzie produkcyjnym na terenie strefy. Jak podkreślił WSA, celem realizacji transakcji sprzedaży materiałów na rzecz kontrahentów nie jest generowanie zysków z tej sprzedaży, ale wyłącznie umożliwienie przeprowadzenia kompletnego procesu produkcyjnego, w sytuacji gdy nie jest to możliwe tylko przy zastosowaniu zasobów produkcyjnych spółki.
Sąd zgodził się ze skarżącą, że proces produkcji może przybierać różne formy. Jedną z nich jest ta wskazana we wniosku. Część produkcji wykonywanej poza strefą przez kontrahentów może zostać uznana za pomocniczą. W ocenie WSA, pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek, a zatem są one integralną częścią działalności strefowej spółki. Tym samym, dochody z tego rodzaju działalności należy traktować jako uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, a działalność mieści się w zakresie zezwolenia strefowego posiadanego przez spółkę.
Sąd nie miał wątpliwości, że wykładnia zaproponowana przez fiskusa w praktyce pozbawiłaby przedsiębiorców strefowych możliwości korzystania w zakresie własnej działalności z materiałów i usług wykonywanych poza strefą. A to jest nie do zaakceptowania. Odwołując się do orzecznictwa WSA przypomniał, że strefa może być ustanowiona w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego danej części kraju. Ma stanowić impuls do rozwoju regionalnego, zachęcić potencjalnych inwestorów i przedsiębiorców do przenoszenia miejsc prowadzenia całości działalności z innych państw lub miejsc w kraju. Z takimi działaniami związane są istniejące korzyści podatkowe. Interpretacja przepisów dotyczących zwolnienia dla dochodów z działalności strefowej, dokonywana poprzez cel ustanowienia stref, prowadzi do wniosku, że zakup towarów i usług od podmiotów zewnętrznych nie prowadzi automatycznie do utraty zwolnienia w tej części.
