Powołując się na wytyczne OECD, minister finansów podkreślił, że organy podatkowe, nakładając na podatnika obowiązek sporządzenia dokumentacji, powinny brać pod uwagę przewidywane koszty i ciężar administracyjny związany z przygotowaniem takiej dokumentacji.
Z wszystkimi podmiotami powiązanymi
W interpretacji rozstrzygnięto także inny problem: czy określony próg dokumentacyjny odnosi się do transakcji jednego rodzaju (lub innych zdarzeń jednego rodzaju) tylko z jednym podmiotem, czy może należy zsumować takie transakcje lub zdarzenia z wszystkimi podmiotami powiązanymi.
W ocenie ministra prawidłowe jest to drugie stanowisko. Jeśli zatem podatnik zawarł transakcje jednego rodzaju z kilkoma podmiotami powiązanymi, to w celu ustalenia, czy dana transakcja podlega obowiązkowi dokumentacyjnemu, podatnik zobowiązany jest odnieść łączną wartość takiej transakcji jednego rodzaju realizowaną ze wszystkimi podmiotami powiązanymi do progu dokumentacyjnego.
W interpretacji wyjaśniono również inną kwestię: czy obowiązek dokumentacyjny w przypadku „innych zdarzeń" (o których mowa w art. 25a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PIT oraz w art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT) dotyczy również transakcji realizowanych z podmiotami niepowiązanymi (niezależnymi).
Minister potwierdził, że taki obowiązek w stosunku do podmiotów niepowiązanych nie występuje. Wskazał jednak na jeden wyjątek. Są to transakcje lub inne zdarzenia realizowane z podmiotami mającymi miejsce zamieszkania, siedzibę, lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Ostatnie omówione zagadnienie w wydanej interpretacji dotyczy ustalenia transakcji jednego rodzaju. Z perspektywy podatnika, który zobowiązany jest do rozpoznania transakcji lub innych zdarzeń, jest ono kluczowe. Prawidłowe ich zaszeregowanie daje bowiem odpowiedź, czy konkretne transakcje lub inne zdarzenia w ogóle powinny zostać objęte obowiązkiem dokumentacyjnym.