Ryczałt za korzystanie z prywatnego auta jest opodatkowany PIT

Większość organów podatkowych przyjmuje, że kwoty wypłacone przez pracodawcę z tytułu używania przez pracownika jego samochodu dla potrzeb firmy są przychodem ze stosunku pracy.

Publikacja: 04.02.2017 14:00

Ryczałt za korzystanie z prywatnego auta jest opodatkowany PIT

Foto: 123RF

- Za zgodą spółki kilku pracowników wykorzystuje do celów służbowych (jazdy lokalne niebędące podróżą służbową w rozumieniu przepisów kodeksu pracy) swoje prywatne samochody osobowe. W zamian za wykorzystywanie tych samochodów do celów służbowych pracownikom przysługuje miesięczny ryczałt. Czy kwota wypłaconego przez spółkę ryczałtu jest przychodem pracownika ze stosunku pracy, który powinien być opodatkowany wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy? Czy na spółce ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika PIT? – pyta czytelnik.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (zob. art. 11 ust. 1 ustawy o PIT). Źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (zob. art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT).

Otwarty katalog

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT). Za pracownika w rozumieniu ustawy o PIT uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy o PIT).

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT zwrot „w szczególności" oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Do przychodów pracownika należy zaliczyć praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze i świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Opinie fiskusa są podzielone

Niestety, ocena czy zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdu będącego jego własnością, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jest źródłem kontrowersji w orzecznictwie organów podatkowych.

To nie jest korzyść dla zatrudnionego

Niektóre organy podatkowe wskazują, że oceniając, czy otrzymywana przez pracownika kwota wypłacana tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez niego w związku z użyciem prywatnego samochodu w jazdach lokalnych (niebędących podróżami służbowymi w rozumieniu kodeksu pracy) prowadzi do powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy, jeśli przejazd samochodem prywatnym był ściśle związany z wykonaniem zadań służbowych zleconych przez spółkę i spółka wyraziła zgodę na przejazd pracownika jego samochodem prywatnym, należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13). W wyroku tym TK stwierdził, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

- zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

- zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

- korzyść pracownika jest wymierna i przypisana indywidualnie (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Skoro zatem prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika użycia prywatnego samochodu, to sfinansowanie tych kosztów przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale właśnie wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy, tak aby była ona wydajna i należytej jakości.

W konsekwencji, otrzymywana przez pracownika kwota wypłacana tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika w związku z użyciem prywatnego samochodu w jazdach lokalnych nie powoduje powstania po stronie pracownika przychodu, a na pracodawcy nie ciąży obowiązek poboru zaliczki na PIT od tego świadczenia (interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 11 lutego 2016 r., IPPB4/4511-1369/15-2/MS).

Nie stosuje się do świadczeń pieniężnych

Dominuje jednak pogląd, że ww. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. dotyczył wyłącznie świadczeń nieodpłatnych i nie może mieć zastosowania do świadczeń pieniężnych. Zatem stosowanie tez zawartych w tym wyroku do świadczeń o charakterze pieniężnym otrzymywanych przez pracownika, a więc również do zwrotu kosztów używania przez pracownika samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych, nie jest uzasadnione.

Organy reprezentujące to stanowisko przyjmują, że kwoty z tytułu używania pojazdu samochodowego dla potrzeb pracodawcy są dla pracownika przychodem ze stosunku pracy (interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 lipca 2016 r., ITPB2/4511-511/16/MZ).

Bez preferencji

Przychód z tytułu otrzymywanego od spółki ryczałtu z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, nie może korzystać ze zwolnienia z PIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o PIT, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących jego własność, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika. W takim przypadku należy odpowiednio stosować art. 23 ust. 7 ustawy o PIT (określający co powinna zawierać ewidencja przebiegu pojazdu).

Na podstawie odrębnych ustaw

W art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o PIT ograniczono zatem krąg podatników mogących skorzystać z omawianego zwolnienia do tych, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu poniesionych kosztów, bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów. Odrębnymi ustawami, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o PIT, są:

- ustawa z 5 września 2008 r. o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej „Poczta Polska",

- ustawa z 28 września 1991 r. o lasach,

- ustawa z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

Zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o PIT obejmuje zatem tylko niektórych pracowników, dla których ww. ustawy przewidują możliwość przyznania prawa do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika lub nakładają na pracodawcę obowiązek ich zwrotu. W pozostałych przypadkach ryczałt samochodowy za tzw. jazdy lokalne jest opodatkowany i na pracodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczki na PIT od jego wypłaty (interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 lipca 2016 r., ITPB2/4511-511/16/MZ; interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 31 maja 2016 r., IPPB4/4511-630/16-2/MS).

W świetle dominującego stanowiska organów podatkowych spółka powinna uznać wypłacane ryczałty z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych za przychód pracownika ze stosunku pracy opodatkowany PIT, od którego to świadczenia powinna pobrać zaliczkę na PIT.

- Za zgodą spółki kilku pracowników wykorzystuje do celów służbowych (jazdy lokalne niebędące podróżą służbową w rozumieniu przepisów kodeksu pracy) swoje prywatne samochody osobowe. W zamian za wykorzystywanie tych samochodów do celów służbowych pracownikom przysługuje miesięczny ryczałt. Czy kwota wypłaconego przez spółkę ryczałtu jest przychodem pracownika ze stosunku pracy, który powinien być opodatkowany wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy? Czy na spółce ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika PIT? – pyta czytelnik.

Pozostało 93% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Konsumenci
Uwaga na truskawki z wirusem i sałatkę z bakterią. Ostrzeżenie GIS
Praca, Emerytury i renty
Wolne w Wielki Piątek - co może, a czego nie może zrobić pracodawca
Sądy i trybunały
Pijana sędzia za kierownicą nie została pouczona. Sąd czeka na odpowiedź SN
Sądy i trybunały
Manowska pozwała Bodnara, Sąd Najwyższy i KSSiP. Żąda dużych pieniędzy
Konsumenci
Bank cofa się w sporze z frankowiczami. Punkt dla Dziubaków