Tak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 grudnia 2017 r. (0111-KDIB1-1.4010.189.2017.1.NL).
Podatnik (polska spółka z o.o.) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji sprzętu elektronicznego. W 2016 r. jego przychody - w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości - przekroczyły równowartość 2 mln euro.
W związku z prowadzoną działalnością podatnik zawiera transakcje o charakterze towarowym i usługowym z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT. Są to zarówno transakcje, których wartość przekracza limit opisany w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, jak i transakcje które go nie przekraczają. Podatnik wskazał także, że zawiera transakcje jednego rodzaju z wieloma podmiotami powiązanymi, w których wartość transakcji jednego rodzaju z jednym podmiotem powiązanym nie przekracza tego limitu, a z drugim podmiotem powiązanym go przekracza. Limit transakcyjny, po przekroczeniu którego należy sporządzać dokumentacje cen transferowych, został ustalony dla wnioskodawcy na podstawie wysokości przychodów wykazanych w rachunku zysków i strat za 2016 r.
Podatnik zadał pytanie dotyczące transakcji jednego rodzaju, mających istotny wpływ na wysokość dochodu lub straty podatnika, zawieranych przez niego z wieloma podmiotami powiązanymi, gdzie dla takiej transakcji z jednym podmiotem powiązanym nie zostanie przekroczony limit, o którym mowa w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, natomiast z drugim podmiotem powiązanym limit ten zostanie przekroczony (łącznie limit dla transakcji jednego rodzaju zostanie więc przekroczony).
Podatnik chciał wiedzieć czy będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla obu tych transakcji. Podatnik uznał, że dla potrzeb dokumentacji cen transferowych należy brać pod uwagę odrębnie każdą transakcję. Tym samym obowiązek dokumentacyjny powstanie tylko dla tych transakcji z podmiotami powiązanymi, w których wartość transakcji jednego rodzaju z danym podmiotem powiązanym przekroczy limit, o którym mowa w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT. Organ uznał stanowisko podatnika za prawidłowe.
