Wikingowie cieszą się reputacją ludzi wręcz zrośniętych z łodziami. Ale nie tylko, już dziatwie szkolnej wpajany jest ich ponury obraz – bicza bożego na średniowiecznych mieszkańców wybrzeży Europy.
Że tak ich rzeczywiście wówczas postrzegano, świadczą najnowsze wykopaliska przeprowadzone w Anglii. W hrabstwie Dorset odkryto masowy grób wikingów sprzed około tysiąca lat. Spoczywający w nim ludzie stracili życie w publicznej egzekucji. Znaleziono w nim przeszło 50 szkieletów pozbawionych czaszek. Dr Jane Evans i Carolyn Chenery z laboratorium NERC Isotope Geosciences w Nottingham ustalili, że mężczyzn pochowano między rokiem 930 a 1030.
Dzięki analizie uzębienia 10 z nich naukowcy orzekli, że przybysze dorastali w krajach z zimniejszym klimatem niż brytyjski. Badania wykazały, że pochodzą z różnych krajów skandynawskich. Na skandynawskie pochodzenie może wskazywać również wysokobiałkowa dieta. Tak dokładna analiza laboratoryjna była potrzebna ponieważ wśród szczątków nie znaleziono żadnych fragmentów ubrań czy elementów broni, które ułatwiłyby ich identyfikację. Zdaniem archeologów tuż przed egzekucją wikingowie zostali rozebrani do naga, a następnie publicznie ścięci przez miejscowych.
We wczesnym średniowieczu wikingowie często napadali na Anglię, a w 1016 roku podbili jej terytorium. Napadali zresztą, kogo się dało, a ziemie bezludne bądź słabo zaludnione kolonizowali. Jednak obraz wikingów, którzy w męskim gronie ruszali na wojenne eskapady – jak choćby w wyżej opisanym przypadku hrabstwa Dorset – być może należy zweryfikować, dodając do niego sporo pierwiastka kobiecego. Wikingowie nie pozostawiali w domu swoich kobiet podczas łupieżczych wypraw.
Wszyscy razem
Podstawą do takiego twierdzenia jest artykuł opublikowany w piśmie „Philosophical Transactions of the Royal Society B", jego autorami są genetycy z Uniwersytetu w Oslo, zespołem kierowała dr Erika Hagelberg. Norwescy naukowcy zbadali materiał genetyczny pochodzący od 45 osób, których kości zachowały się na cmentarzyskach środkowej i północnej Norwegii. Ludzie ci żyli w latach 793–1066. Zbadano DNA mitochondrialne z ich kości, a więc przekazywane w linii żeńskiej, z matki na córkę.