Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 lutego 2017 r. (II FSK 4100/14).
Notariusz prowadzący kancelarię notarialną przeprowadza czynności, którym strony są zobowiązane lub chcą nadać formę notarialną. Do takich czynności należy w szczególności sporządzanie protokołów notarialnych. Zaprotokołowaniu podlegają między innymi uchwały o przekształceniu lub połączeniu spółek. W związku z tym, że te czynności wymagają dla swej ważności zachowania formy aktu notarialnego, notariusz zapytał organ podatkowy, czy jest płatnikiem PCC z tytułu zaprotokołowania przez niego uchwał, które powodują zwiększenie majątku spółki osobowej lub podwyższenie kapitału spółki. Zdaniem wnioskodawcy nie jest on płatnikiem PCC, ponieważ w złożonym procesie przekształcenia lub połączenia spółek wykonuje on tylko jedną czynność, a o powstaniu obowiązku podatkowego można mówić dopiero wówczas, gdy przeprowadzone zostaną wszystkie czynności w ramach tego procesu i nastąpi rejestracja spółki w KRS.
Organ podatkowy w interpretacji IBPBII/1/436-318/13/MZ nie zgodził się ze stanowiskiem zaprezentowanym we wniosku o interpretację i uznał, że momentem powstania obowiązku podatkowego w PCC będzie moment podjęcia uchwały w sprawie przekształcenia lub połączenia spółek, natomiast czynności wykonywane przed lub po sporządzeniu aktu notarialnego pozostają bez znaczenia dla omawianej sprawy.
WSA w wyroku z 22 września 2014 r. (I SA/Rz 536/14) oddalił skargę na interpretację. W uzasadnieniu wskazał, że zmiany umowy spółki, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania, podlegają opodatkowaniu PCC na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o PCC.
NSA oddalił skargę kasacyjną na wyrok sądu I instancji. W ustnym uzasadnieniu sąd podzielił stanowisko WSA, że zmiany umowy spółki dokonywane poprzez sporządzenie protokołu zawierającego uchwały o przekształceniu lub połączeniu spółek podlegają opodatkowaniu PCC. Daty sporządzenia projektów takich uchwał lub oświadczeń, czy też daty wpisu do rejestru nie mają żadnego znaczenia dla momentu powstania obowiązku podatkowego. Zdarzenia następujące są czynnościami faktycznymi, a nie cywilnoprawnymi, zatem nie mogą determinować momentu powstania obowiązku podatkowego.
