Firmom pożyczkowym zostało niewiele czasu na dostosowanie swojego modelu biznesowego do zmieniającej się rzeczywistości. 11 marca wejdą w życie przepisy regulujące m.in. maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu.
Obecne zapisy ustawy o kredycie konsumenckim normują szereg istotnych kwestii związanych z udzielaniem pożyczek konsumentom, m.in. obowiązki informacyjne przedsiębiorcy wobec konsumenta, warunki umowy czy maksymalna wysokość odsetek, jakie mogą zostać pobrane od otrzymującego kredyt. Postanowienia ustawy nie wskazują jednak maksymalnej wysokości innych niż odsetki kosztów kredytu.
W czerwcu 2013 r. w raporcie „Opłaty stosowane przez instytucje parabankowe" Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wskazał, iż wprawdzie w art. 359 kodeksu cywilnego przewidziano ograniczenie wysokości odsetek (tzw. odsetki maksymalne), jednak odsetki takie stanowią zaledwie część kosztów, jakie ponoszą konsumenci, którzy zdecydowali się na zaciągnięcie pożyczki w instytucji pozabankowej (a koszty te, jako niepodlegające ograniczeniu, często wielokrotnie przewyższają kwotę odsetek od udzielonej pożyczki). Wśród pozaodsetkowych kosztów kredytu UOKiK wskazał m.in. prowizję, opłaty przygotowawczą, administracyjną, za obsługę w domu, koszty zabezpieczenia pożyczki czy windykacji.
Ustawą z 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz niektórych innych ustaw wprowadzona została maksymalna wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu, zdefiniowanych jako wszystkie koszty, które konsument ponosi w związku z umową o kredyt konsumencki, z wyłączeniem odsetek. Będą więc to opłaty, prowizje, podatki i marże, jeżeli są znane kredytodawcy, oraz koszty usług dodatkowych, w przypadku gdy ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu, z wyjątkiem kosztów opłat notarialnych ponoszonych przez konsumenta. Celem ustawodawcy było m.in. objęcie definicją zarówno kosztów i opłat za tzw. obsługę w domu, jak i ponoszonych w przypadku udzielania pożyczek przez internet.
W projekcie założeń do ustawy UOKiK zauważył, iż należy uzupełnić przepis definiujący całkowite koszty kredytu poprzez wyraźne wskazanie, że koszty usług dodatkowych obejmują w szczególności koszty ubezpieczeń i że przepis dotyczy nie tylko kosztów, których poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu, lecz również do uzyskania go na oferowanych warunkach.