Roboty latające wielkości owadów, mogą pomóc w realizacji czasochłonnych zadań, takich jak badanie wzrostu plonów w dużych gospodarstwach rolnych czy usuwanie wycieków gazu. Roboty te wzbijają się w powietrze trzepocząc maleńkimi skrzydłami, ponieważ są zbyt małe aby używać śmigieł. Ich zaletą jest rozmiar. Roboty te są tanie w produkcji i można je łatwo wprowadzić w ciasne miejsca niedostępne dla dużych samolotów bezzałogowych. Jednak, do teraz, istniał trudny do rozwiązania problem przywiązania do Ziemi. Elektronika niezbędna do zasilania i sterowania skrzydłami była zbyt ciężka aby roboty mogły ją unieść.

RoboFly jest nieco cięższy niż wykałaczka i jest zasilany wiązką światła lasera. Wyzwaniem inżynieryjnym jest trzepotanie skrzydłami. Jest to proces energochłonny, a zarówno źródło zasilania, jak i sterownik kierujący skrzydłami są zbyt duże i nieporęczne, aby można było je umieścić na pokładzie małego robota. Poprzednik tego robota, RoboBee, był wyposażony w smycz - otrzymywał za jej pośrednictwem energię i impulsy sterujące. Teraz używa się małego obwodu przetwarzającego, który zamienia promień lasera na wystarczającą ilość energii elektrycznej do obsługi skrzydeł.

Naukowcy skierowali wiązkę światła na ogniwo fotowoltaiczne, które jest podłączone do RoboFly i przetwarza światło na elektryczność. "To był najskuteczniejszy sposób na szybkie przekazanie RoboFly dużej mocy bez zwiększania wagi", powiedział współautor projektu profesor Shyam Gollakota. Sam laser nie zapewnia jednak wystarczającego napięcia, aby poruszyć skrzydła. Dlatego zespół stworzył obwód, który zwiększa napięcie 7V na wyjściu ogniwa fotowoltaicznego do 240 V potrzebnych do lotu. Aby dać RoboFly kontrolę nad własnymi skrzydłami, inżynierowie zapewnili mu mózg, czyli mikrokontroler, który działa jak mózg muchy i przekazuje skrzydłom informację, kiedy mają się poruszyć.

Obecnie naukowcy pracują nad bardziej zaawansowanym systemem, który pozwoli robotom samodzielnie poruszać się i wykonywać zadania. Planują oni wykonanie takiej wersji robota, która będzie mogła szukać wycieków metanu. Chodzi o to aby można było kupić całą walizkę robotów, a one wlecą do budynku szukając smug gazu wydobywających się z nieszczelnych rur.

Pozostaje mieć nadzieję, że naukowcy biorą pod uwagę jak uciążliwe są latające owady w budynku - a zwłaszcza nocą w sypialni - i zabezpieczą roboty przed trafieniem zwiniętą gazetą.