Gabriel Narutowicz startował w wyborach jako bezpartyjny kandydat, popierany przez  PSL „Wyzwolenie”. Został zaprzysiężony 11 grudnia, po zwycięstwie nad hrabią Maurycym Zamoyskim, kandydatem endecji. Prezydent zwyciężył dzięki poparciu mniejszości narodowych oraz PSL „Piast”, który mimo poglądów zbliżonych do endecji nie mógł poprzeć kandydata, który był posiadaczem  ogromnych dóbr ziemskich (w 1922 hrabia Zamoyski miał majątek opiewający na 190 900 ha).


W dniu 16 grudnia, Prezydent Gabriel Narutowicz, uczestniczył w otwarciu dorocznego Salonu, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w Warszawie. Podczas zwiedzania sali numer jeden, malarz, krytyk sztuki i sympatyk nacjonalizmu Eligiusz Niewiadomski strzelił do prezydenta trzykrotnie powodując śmierć na miejscu. Zamachowiec został skazany na karę śmierci i stracony.



Zamach na Narutowicza był powodowany brakiem akceptacji środowisk narodowych dla wyboru prezydenta oraz ekstremizm skrajnej prawicy. 17 grudnia zabalsamowane ciało Gabriela Narutowicza, zostało wystawione w sali audiencyjnej Belwederu. Prezydent Narutowicz został pochowany w krypcie katedry św. Jana w Warszawie. W ramach uczczenia pamięci prezydenta wiersze napisali Antoni Słomiński i Julian Tuwim, a oraz w roku 1923 wmurowano w budynku Sejmu tablicę pamiątkową.