Sprawa, która trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczyła odmowy powołania K.K. na wolne stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w S. (ogłoszenie z lutego 2013 r.).
Odmawiając Minister Sprawiedliwości stwierdził, że warunkiem powołania na stanowisko komornika jest spełnienie przez kandydata przesłanek określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Jak zaznaczono, do 28 grudnia 2007 r. komornikiem mogła zostać osoba legitymująca się wyższym wykształceniem prawniczym lub administracyjnym. Możliwość taka wynikała z uregulowań nowelizacji z 24 maja 2007 r. Gwarantowało to prawa nabyte asesorów komorniczych zatrudnionych na tym stanowisku w dniu wejścia w życie ustawy. Natomiast K.K. w tym dniu nie był zatrudniony na stanowisku asesora komorniczego, stosunek pracy został rozwiązany na mocy porozumienia stron w sierpniu 2007 r. Ponadto nie legitymował się dyplomem ukończenia studiów wyższych administracyjnych, gdyż ukończył zawodowe studia administracyjne i uzyskał tytuł licencjata dopiero w kwietniu 2010 r.
Minister podkreślił, że status asesora komorniczego nie jest związany jedynie z decyzją administracyjną o powołaniu na to stanowisko, ale również z faktyczną praktyką na tym stanowisku w kancelarii komorniczej. Dlatego też, nie mógł znaleźć zastosowania przepis ustawy zmieniającej.
Minister Sprawiedliwości wskazał, że ustawa zmieniająca zaostrzyła wymogi dotyczące wykształcenia komornika, stanowiąc wymóg ukończenia studiów wyższych prawniczych (w Polsce lub za granicą) i uzyskania tytułu magistra. Tak więc elementem koniecznym do ewentualnego powołania na stanowisko komornika stał się, w przypadku skarżącego, wymóg uzupełnienia wykształcenia.
Taką argumentację podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.