Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z 12 kwietnia 2017 r. (II PK 56/16).
Stan faktyczny
Pracownica szkoły muzycznej rozwiązała ze swoim pracodawcą umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia wobec niej podstawowych obowiązków pracodawcy wobec pracownika. Twierdziła, że jest szykanowana przez pracodawcę, co doprowadziło ją do poddania się terapii w poradni psychologicznej oraz podjęcia leczenia farmakologicznego. W związku z tym rozwiązała stosunek pracy z winy pracodawcy i na podstawie art. 55 § 11 kodeksu pracy wniosła do sądu pozew o odszkodowanie. W toku postępowania szkoła, nie zgadzając się z zasadnością takiego rozwiązania stosunku pracy, wniosła powództwo wzajemne na podstawie art. 611 k.p., żądając od byłej pracownicy odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy.
Orzeczenia sądów
Sąd I instancji oddalił powództwo byłej pracownicy w całości, stwierdzając, że wskazywane przez nią przyczyny rozwiązania umowy są nieuzasadnione. Ponadto, sąd stwierdzając, że pracodawca nie dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownicy, zasądził na rzecz szkoły odszkodowanie za niesłuszne rozwiązanie przez kobietę umowy o pracę.
Była pracownica wniosła do sądu okręgowego apelację od całości wyroku, zarówno od części oddalającej jej powództwo o odszkodowanie, jak również tej przyznającej odszkodowanie na rzecz byłego pracodawcy. Sąd II instancji w pełni podzielił stanowisko sądu rejonowego, uznając apelację jedynie w niewielkim zakresie dotyczącym sprostowania świadectwa pracy oraz daty, od której należą się odsetki od zasądzonego odszkodowania.
Była pracownica wywiodła skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego, zaskarżając wyrok w części oddalającej apelację. Zarzuciła naruszenie m.in. art. 8 k.p. poprzez jego niezastosowanie i zasądzenie od niej na rzecz pracodawcy odszkodowania, mimo że - jak twierdziła skarżąca – żądanie zapłaty odszkodowania na rzecz byłego pracodawcy jest niezgodne z zasadami współżycia społecznego. Argumentowała, że złamanie zasad współżycia społecznego wynika po pierwsze z faktu, że art. 291 § 21 k.p. jest niezgodny z Konstytucją RP, po drugie, z racji wieloletniego okresu pracy w pozwanej szkole, po trzecie, z braku szkody po stronie pracodawcy i po czwarte, gdyż zasądzone od niej odszkodowanie przekracza jej możliwości finansowe.
